zarumieniłam się, ale równocześnie jestem bardzo wdzięczna za przypomnienie tych słów ... Pobudziły mnie one do refleksji nad sobą i nad wszystkimi wydarzeniami, które nas od tamtego czasu spotkały. W tedy byłam młodą matką, teraz ... szczęśliwą i nadal zakochaną żoną, zadowoloną teściową i dumną babcią bliźniąt. Gdy Borys był w zeszłym roku na naszym jubileuszu 25 lecia małżeństwa /było również mnóstwo znajomych/ wspominaliśmy m.in. nasze początki bycia w ruchu. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że czas ma moc zniszczyć nasze ciało, ale nigdy ludzkiego ducha, który zjednoczony z Bogiem może wzrastać i wzrastać ... wciąż się może piąć w górę, ku wyżynom nieba ... aż w końcu nie wytrzyma tęsknoty i uleci z ciała niczym piękny ptak z klatki ...

i w tym momencie naszej dyskusji wstaje Borys z miną bardzo poważną i mówi:

- już wiem, dlaczego ciało człowieka się zmienia i starzeje; w ten sposób pomaga duszy w jej rozwoju. I gdy przyjdzie ten czas - nie będzie jej żal opuszczać ziemskiego przybytku!

PS.

BÓG JEST WIERNY!!! I prowadzi człowieka rożnymi drogami, ale zawsze w tym samym kierunku ... DO SIEBIE - DO ZIEMI OBIECANEJ - DO KRÓLESTWA MIŁOŚCI.

Pielgrzymka Poznania kochania i szczęścia – 91r.
Światowe Dni Młodzieży w Polsce, był wtedy u nas Jan Paweł II – Była to pielgrzymka szczęścia uświadomiłem sobie wtedy, że szczęście to kochać i być kochanym i wszyscy byli bardzo szczęśliwi. To zdjęcie udowadnia, że była to pielgrzymka szczęścia. Byłem wtedy szczęśliwy - choć niewiele miałem takich chwil w życiu. Można znaleźć szczęście jako takie. Bez szczególnego powodu, wielkiej miłości, czy wygranej. Jest coś takiego jak szczęście. Tym szczęściem jest Bóg i może udzielić Ci szczęścia zupełnie bez zasług z łaski. Być może zlot w Krakowie mógłby być takim zlotem szczęścia.