Niestety nie znam autora poniższego tekstu, który bardzo mi się spodobał - bo jest konkretny i praktyczny, więc się dzielę
Pokora w walce duchowej:
1. Szatan chce zniszczyć w człowieku przede wszystkim pokorę. Jest to działanie celowe i
przemyślane, bo to brak pokory stał się przyczyną upadku Szatana. Jego pycha spowodowała to, że
przyznał swojej zasłudze piękno, które miał tylko jak dar Stwórcy. Szatan nie ma pokory i zwalcza
każdy jej przejaw – zwłaszcza pokorę serce Jezusa i Maryi.
2. Czym jest pokora?
• Pokora to prawda o sobie i Bogu. Sami z siebie nie mamy nic – to co mamy pochodzi od Boga.
• Pokora to uniżenie ludzkiego ducha przed Bogiem, otwartość na Jego działanie, przynoszenie
owocu, który nie pochodzi od nas, ale jest darem Boga(jak ziemia– humus ->humilitas).
• Pokora to świętość – uznanie, że Bóg jest wszystkim, że od Niego mamy wszelkie dobro. To co jest
nasze to niemoc, nędza. Zdolność przypisania Bogu wszystkiego. Święci mówią o pokorze jako o
chlebie, który należy spożywać z każdą potrawą.
• Pokora to fundament życia duchowego. Im wyższy dom tym głębszy fundament.
3. Dwa rodzaje pokory:
• Pokora rozumna – nabywa ją człowiek przez rozważanie o swojej słabości i wielkości Boga.
Poznanie siebie daje podwaliny pokory, rozmyślanie o sprawach nadprzyrodzonych i życiu Jezusa
pozwala w niej się utwierdzić (skutki braku pokory: „zawieszenie duszy w powietrzu”, brak
przykładu Jezusa,osłabienie miłości do Eucharystii, pobożności Maryjnej,brak pokory).
• Pokora płomienna – jest darmowym darem Boga, pozwala doświadczyć wielkiej radości, własnej
małości i równocześnie wielkiej miłości Boga.
4. Szatan próbuje stworzyć falsyfikat pokory. Jak odróżnić pokorę od postawy fałszywej?
• znaki autentyczności: wewnętrzna radość, pokój (nawet wobec uznania grzechu), cichość i moc,
• pokora fałszywa: zniechęcenie, rezygnacja z ćwiczenia się w cnotach, niepokój serca, brak
przebaczenia sobie popełnionych błędów (pokusa duchowego perfekcjonizmu – nie dopuszcza
słabości i upadku).
5. Jak przezwyciężyć fałszywą pokorę?
• Unikanie niepotrzebnych rozpamiętywań własnej grzeszności i niedoskonałości (może się to stać
pożywką dla melancholii i pozwala Szatanowi podsuwać zniechęcające i paraliżujące myśli),
• Zachowanie miary w poznaniu siebie (w sferze swej grzeszności zwłaszcza) – nie dociekać
wszystkich szczegółów, bo to zasłania obecność miłosiernego Boga (tylko widzimy Jego
sprawiedliwość),
• Przenoszenie wzroku na Chrystusa jako dobra najwyższego, oddanie Zmartwychwstałemu swoich
słabości i grzechów jest postawą prawdziwej pokory(w Nim grzech jest pokonany).
6. Czym jest prawdziwa pokora?
• Jest lekarstwem zwalczającym przejawy pychy (pycha rozrasta się w człowieku od małych
ciekawości aż do nałogu grzeszenia),
• Pokora powściąga pychę we wszelkich jej przejawach (pycha to przewrotne umiłowanie siebie,
przepaska na oczach zasłaniająca prawdę, pycha odrzuca pouczenia i ciągle dyskutuje),
• Ps131 – stopnie do uzyskania pokory: cierpliwa praca nad pragnieniem bycia „kimś”, poprzestanie
na tym co małe,zaprowadzenie wewnętrznego ładu i pokoju,
• Postawa pokory to wysiłek akceptacji sercem tajemniczego działania Boga, przyjęcie tego co Bóg
Ci daje jest często trudniejsze od oddawania Mu siebie (św. Teresa z Lisieux: pokora to
przyjmowanie i miłość,pełnienie woli Ojca).
7. Jak starać się o pokorę i bronić przed pychą?(Jk4,6)
• Kształtować właściwe postawy wobec pochwał i zarzutów
• Nie chwalić się samemu(postawafaryzeusza wświątyni– Łk18,11-12),
• Nieoczekiwaćpochwał, bo to prowadzido utratyzasługdobrychczynów(Mt6,1-2),
• Nie przywiązywać serca do pochwał, ale odnosić je do Boga jako dawcy wszelkiego dobra
(1Kor4,7),
• Próbuj znosić z cierpliwością zarzuty słusznie Ci stawiane (chodzi o stałą dyspozycję i umiejętność
przyznaniasięprzed sobą, żecośzrobiłemnie tak – wymagacierpliwej pracynad sobą),
• Znakiem mocy ducha jest cierpliwe przyjmowanie zarzutów niezasłużonych lub mało zasłużonych
(wzoremjestpokoraJezusa),
• Mt20,28 – serceJezusajest stałympunktemodniesieniadla pracynad cnotąpokory.
8. Jakiesą fronty walkio pokorę?
• Pokora wobec dóbr zewnętrznych (zapewniają poważanie, honor, majątek, dobre imię, przywileje,
atrakcyjność) – gdy przylgnie do nich serce tworzą wokół niego szczelną fasadę, która nie
dopuszcza słabości, ukrywa wszelką nędzę i grzech; dobra zewnętrzne stają się źródłem wartości
osobistej (ich utrata ze zdwojona siła ukazuje słabości , biedę i niedomaganie). Pokora polega tu na
świadomości, żeto niedobrazewnętrzne decydująo twojej wartości i że są przemijające.
• Pokora woli (wola daje władzę rozkazywania, jest źródłem niezależności i daje poczucie własnej
siły) – gdy ufasz zbytnio sobie i chcesz rządzić masz trudność w poddaniu się Bogu i przyjęciu
postawy uległości. J15,5 (Flp2,13) – przyjęcie, że bez Boga nic nie mogę, bo On jest źródłem
chcenia i działania pomaga kształtować pokorę woli.
• Pokora rozumu (łatwo zachłysnąć się swoją wiedzą, przemyśleniami, uczynić bóstwo i ostateczny
punkt odniesienia z własnego rozumu) – gdy zbytnio ufasz własnym osądom, lekceważysz zdanie
innych, zamykasz się na Boże natchnienia, które nie zawsze są rozumowo logiczne (Bóg też działa
przez cierpienie, niemoc, słabości). 1Kor 1,26-29 – pomaga zrozumieć Boże działanie i kształtować
postawę pokory.Rozum jest szczególnie narażony na pokusy ze strony Szatana.
• Pokora ducha (brak takiej pokory ujawnia postawa faryzeusza w świątyni– chełpliwość z
dokonanych dzieł, doznań duchowych i przywilejów). -tu pycha jest bardzo subtelna i psuje dobra
duchowe. Kształtowanie pokory duchowej to roztropna i powściągliwa mowa o sobie, strzeżenie
duchowych sekretów i łask Chrystusa, nie przechwalanie się doznaniami duchowymi(są jak cenne
zapachy w szkatule, gdy ją nieroztropnie otwieramy uciekają– św. Teresa z Lisieux).