|
z bajki o poprzecznej belce .
,, chodzi mrówka po kuli i już życia traci sens
zadamy za mrówkę pytanie i odpowiemy też ,, .
WIELE JUŻ NAPISANO O ŚMIERCI , WIELE RAZY BYŁEM ŚWIADKIEM ŚMIERCI ,
WIELE RAZY TAKŻE JEJ UNIKNĄŁEM .
NIE WYJAŚNIŁEM SOBIE JEDNAK TAK DO KOŃCA JEJ FAKTU ,
A JEDNAK ZGADZAM SIĘ Z TYM ,
ŻE PEWNEGO DNIA ODEJDĘ I JESTEM Z TYM CAŁKOWICIE POGODZONY ,
MOŻE DLATEGO , ŻE MAM WYGODNĄ SYTUACJĘ ŻYCIOWĄ .
JESTEM OSOBĄ WIERZĄCĄ W BOGA NA SWÓJ WŁASNY SPOSÓB ,
A WIĘC MOJE ŻYCIE NIE KOŃCZY SIĘ TYLKO NA TEJ BŁĘKITNEJ PLANECIE .
POZA TYM POWINIENEM JUŻ DAWNO NIE ŻYĆ I DO TEGO JESTEM TAK ZWARIOWANYM CZŁOWIEKIEM ,
ŻE ZAWSZE UMIERAM GDY OSOBA KTÓRĄ KOCHAM WYRZUCI MNIE DO KOSZA NA ŚMIECI .
CZASAMI UMIERAM Z TEGO POWODU KILKA MIESIĘCY ,
A CZASAMI NAWET KILKA LAT .
TO JEST MÓJ KOMFORT PSYCHICZNY ,
ŻE CAŁY CZAS OCIERAM SIĘ O ŚMIERĆ I JEJ SIĘ NIE BOJĘ ,
POMIMO , ŻE CHCĘ JESZCZE TROCHĘ POŻYĆ .
WKLEJĘ TERAZ REFLEKSJĘ Z MOJEJ KSIĄŻKI , KTÓRA JEST NAPISANA DLA TYCH ,
CO NIE WYGRALI Z NARKOTYKIEM I ALKOHOLEM .
PISAŁEM JĄ ,GDY BYŁEM CIĘŻKO UZALEŻNIONY OD NARKOTYKÓW .
Siedziałem sobie naćpany Narkotykową Nocą w parku na ławce i patrzyłem na schorowany świat, który staje coraz bardziej niebezpieczny , coraz bardziej agresywny ,
przerażająco nudny w poszukiwaniu uciech , szczęścia , religii i innych rzeczy.
Nie chce mi się do tego dokładać chamstwa młodych ludzi , bandytyzmu ,
bardzo lekkich obyczajów małolatek - powiem nawet [ ***** ] - itd .
Schorowany jest ten świat także z powodu narkomanii , a więc triumfuje powierzchowna egzystencja . Zło ogarnęło nawet hipisów , którzy zamiast pielęgnować ideę ,
niszczą ją od środka , chcąc być piedestałem ruchu polskich hipisów ,
krytykując wszystko co jest nie po ich myśli , a w szczególności hipisów wierzących w boga . Dobrze , że to jest tylko malutka grupa nie mająca większego wpływu
na rzeczywisty i prawdziwy obraz idei hipie .
Pieniądze zdają się najważniejszą wartością w życiu , a za nimi w sposób naturalny podąża władza , stanowisko i cały smutek z nimi związany. W paradoksalny sposób pieniądze są też dla Ciebie i dla mnie najwyższą wartością , ponieważ bez nich nie mamy towaru ,
nie można sobie załatwić narkotyku .W tym filozoficznym zamyśleniu chciałbym omówić sam ze sobą pewien smutny, przerażający , budzący lęk problem , który nurtuje każdego człowieka ,
a także i mnie. Chciałbym zrozumieć naprawdę , nie intelektualnie czy erudycyjne ,
dlaczego podobnie jak wiele osób, tak i ja jednak obawiam się końca życia.
Wiem , że na dzisiejszy dzień nie interesuje Ciebie zjawisko końca swojego życia z jednego tylko powodu ; masz szesnaście lub dwadzieścia lat , a w tym wieku Narkotykowa Noc jest potrzebna Tobie do tego , aby odstawiać snobizm i świecić w oczach innych .
Ja natomiast mam już te pięćdziesiąt lat i troszeczkę i po Narkotykowej Nocy uciekam od świata w filozoficzne spekulacje. Łatwo jest człowiekowi zabić kurkę ,
aby mieć na niedzielny obiadek
, jak łatwo zabijamy dla sportu strzelając do ptaków dla rozrywki ,
by pochwalić się swoimi umiejętnościami , polując na lisy , zabijając miliony żyjątek morskich; zdaje się, że wszędzie się czai śmierć. Siedząc tak sobie po dobrej działce ,
gdy naprawdę świetnie się czuję i patrząc na te szare miasto nazwane [ . . .] trudno jest -
czy może raczej niestosownie - dyskutować o sprawach tak przerażających dla Ciebie .
Dla mnie jest coś innego przerażającego w tej sprawie , a mianowicie wzrastająca ilość zejść śmiertelnych przez przedawkowanie - 170 ćpunów na zawsze pożegna się w tym roku ze swoim życiem .
Może i Ty się załapiesz na ekspres w kosmos , może to będę ja ( od 5 lat już nie biorę ).
Przez te wszystkie wieki , które przeminęły , człowiek tak naprawdę nigdy nie rozwiązał ,
czy też nie zrozumiał problemu śmierci.
Oczywiście zapoznałem się z najróżniejszymi religijnymi i naukowymi argumentacjami , wierzeniami i ich stosunkiem do rzeczywistości ; niektóre przesłanki są logiczne , przez co zapewniają komfort psychiczny , lecz w rzeczywistości zawsze skrywają strach przed nieznanym. Rozmawiałem na ten temat z przyjacielem , któremu przekręciła się dziewczyna
[ przedawkowanie]. Czuł się samotny i skłaniał się nie tylko ku życiu wspomnieniami ,
lecz także próbował dowiedzieć się przy pomocy medium i korzystając z seansów spirytystycznych , czy dziewczyna , którą naprawdę kochał , po prostu ulotniła się w powietrzu, czy też kontynuowała swoją egzystencję w innym wymiarze , w innym świecie. Powiedział mi , że był zaskoczony , gdyż podczas jednego z seansów medium wymieniła jego imię i dodała ,
że ma dla niego jakąś wiadomość od dziewczyny. Było to coś o czym wiedział tylko on i ona. Oczywiście zastanawiał się , czy medium mogła czytać w jego myślach,
czy też równie dobrze jego dziewczyna mogła wciąż istnieć. Rozpytywał znajomych o tego rodzaju doświadczenia i wszystkie wydawały mu się tak płytkie , że aż głupie,
także wiadomość od jego dziewczyny była trywialna i zupełnie bez znaczenia.
Siedząc sobie spokojnie na tej ławce nie rozważałem jednak, czy w ogóle możliwe jest ,
by dana osoba kontynuowała swą egzystencję po śmierci. Ta sprawa nie należy do mnie. Niektórzy twierdzą , że taka kontynuacja jest możliwa , podczas gdy inni głoszą całkowite unicestwienie jednostki. Mając jednak przed sobą obraz swojego życia i wiele przemyśleń , stwierdzam , że taka kontynuacja istnieje .
Te dwa sprzeczne ze sobą stanowiska - unicestwienie , całkowite zakończenie egzystencji człowieka oraz kontynuowanie życia indywidualnego - przewijają się w literaturze od starożytnych czasów nam współczesnych. Według mnie jednak wszystkie te rozważania mijają się z sednem zagadnienia.
Ich ewentualna wartość wiąże się ze spekulacją taką jaką ja teraz prowadzę , przesądami , wiarą , nadzieją i dążeniem do komfortu psychicznego. Zupełnie mnie to nie interesuje .
Naprawdę tak uważam i jestem całkowicie o tym przekonany. Jednakże , jeżeli można , chciałbym z Tobą porozmawiać o życiu i śmierci , o tym jaki jest sens tego wszystkiego ,
jaki jest sens żyć na pograniczu śmierci , bo my właśnie tak żyjemy.
My , którzy jesteśmy w Narkotykowej Nocy. Czy rzeczywiście wszystkie argumenty są całkowicie bez znaczenia , niejasne , płytkie czy też błahe ? Miliony ludzi zmarło i miliony narodzi się po to , by żyć i umrzeć . Jestem jednym z nich . Jednakże zadaję sobie pytanie :
jaki jest sens życia i śmierci ? Zacznę od tyłu , ponieważ nic nie mogę powiedzieć mądrego o obecnym swoim życiu , które jest uwikłane tylko ze zdobyciem [ uczciwym zdobyciem ] pieniędzy na Narkotykową Noc. Koniec życia nazywamy śmiercią ,
a więc śmierć kładzie kres wszystkim naszym uwikłaniom , bez względu na to ,
czy były powierzchowne , czy głębokie . Uwikłanie ćpunki , uwikłanie matki dwojga dzieci , uwikłanie księdza , każdego rodzaju uwikłanie kończy się śmiercią.
Dla każdego zagadnienie śmierci obejmuje kilka problemów ;
jednym z nich jest pytanie o nieśmiertelność.
Czy istnieje coś takiego jak nieśmiertelność ? To znaczy , że ktoś nie umiera ,
choć i to wiąże się ze znajomością tego , czym jest śmierć. Nieśmiertelnym jest ten ,
kto trwa ponad czasem , kto nie zdaje sobie sprawy, że istnieje koniec. Czy jaźń ,
owo psychologiczne ,, ja ,, , jest nieśmiertelne ? Lub czy wie ono czym jest śmierć?
Jaźń nigdy nie może być nieśmiertelna .To ,, ja ,, , wraz ze wszystkimi swoimi cechami ,
scalone jest przez czas , który jest myślą ; jaźń nie może być nieśmiertelna.
Można wymyślić ideę nieśmiertelności , wyobrażenie , Boga , obrazek ,
trzymać się ich i czerpać z nich ukojenie , lecz nie jest to nieśmiertelność.
Trzeba zadać sobie pytanie; czy można żyć ze śmiercią ? Nas [ Ciebie i mnie ] to raczej nie interesuje, ponieważ jutrzejsza działka może być kresem naszego życia; jak już powiedziałem , żyjemy na krawędzi życia. Żyć ze śmiercią nie w jakiś chorobliwy sposób jak my,
tworząc z życia formę samounicestwienia. Dlaczego oddzieliliśmy śmierć od życia ?
Śmierć jest częścią naszego życia , jest częścią naszej egzystencji - umieranie i życie ,
życie i umieranie. Nie da się ich oddzielić. Zawiść , złość , żal , samotność , przyjemności , branie narkotyków , smutek , jakich się doświadcza, czyli wszystko , co nazywa , i to,
co nazywa się śmiercią - dlaczego to rozdzielać? Dlaczego rozdzielać o kilka kilometrów ? Akceptujemy śmierć starego człowieka. Jest ona czymś naturalnym . Buntujemy się jednak ,
gdy umiera młoda ładna dziewczyna . Mówimy , że to nie w porządku , że tak nie powinno być. Tak więc zawsze oddzielamy życie od śmierci.
Jest to problem , który powinniśmy zgłębić , winniśmy zrozumieć.
A może nie powinniśmy traktować śmierci jako problemu , tylko przyjrzeć się jej ,
bez błądzenia dostrzec jej wewnętrzne znaczenie.
Tak więc kiedy umierasz np. TY lub umiera ktoś inny , stajecie się przejawem ogromnego strumienia ludzkich działań i reakcji , strumienia świadomości , zachowań itd. ;
jesteście tym strumieniem. Gdzieś ten strumień zmierza .On kształtuje ludzki umysł ,
ludzki mózg i dopóki pozostajemy pod wpływem zachłanności , zawiści , strachu , przyjemności, radości i Narkotykowej Nocy i całej reszty tego wszystkiego, dopóty stanowimy część tego strumienia. Życie Twojego organizmu może się skończyć , lecz Ty pozostajesz ,
lecz Ty pozostaniesz tym strumieniem , tak jak jesteś nim podczas życia.
Strumień ten zmienia się , czasami zwalnia , kiedy indziej przyśpiesza , bywa głęboki i płytki , zwęża się po obu brzegach i przez to zwężenie przebija , by prowadzić wody szeroko - dopóki jesteś takim strumieniem , dopóty nie może być mowy o wolności. Przecież nie można uwolnić się od upływu czasu , od pomieszania i marności nagromadzonych wspomnień i uwikłań.
Tylko gdy strumień się urywa , kończy się , gdy go opuszczamy , by stać się czymś innym niż jego końcem , dopiero wówczas pojawia się inny wymiar.
Koniec życia bez wyraźnej motywacji stanowi przejaw umierania i życia.
|
