Uśmiechnięty łotr

Ty niebo bezkresne i ziemio z płomienia
Cóż więcej ? Mam, że tu piekło wezwać jeszcze ?
Pamiętać o tobie ? Czy zapomnieć wreszcie
O skłonności, która wszak już nic nie zmienia ?

Lecz nie, póki jeszcze tli się skra skupienia
A w znękanej głowie pamięć żywa będzie
W pamięci tablicach widzieć będę wszędzie
Myśl, książkową mądrość, obrazy wrażenia

Wiem w księdze mojego mózgu pozostanie
Wszystko to co związek ma kochana z tobą
I tak mi dopomóż wiekuisty Panie

Spleć myśl tę i tamtą z tą jedną osobą
A ty wiarołomna, wiedz co mam wyryte
Można nosić uśmiech i być łotrem przy tym.

Zdzisław Kieszkowski

^^^
^^^


Dzisiaj

dziś w tłumie ludzi kreujesz postać
tak w życiu ciężko się jest przebić
nie możesz ze mną tutaj zostać
musisz się obcym przypochlebić

niełatwo powiesz być dziś młodym
poprzeczka wisi gdzieś pod niebem
lata nauki i wciąż przeszkody
a bezrobocie zwyczajnym chlebem

bezduszne tryby na rynku pracy
długie godziny słowne szturchańce
migrują młodzi- starsi rodacy
miłość położył czas na serwantce

jakże potrzebna tkliwość dziś młodym
w świecie co pędzi drogą donikąd
pasji w spokoju wolne zawody
nie tylko strawa i metrów psi kąt

wiem dziś nietrwałe bywa już wszystko
miłość jak wolne wędrowne ptaki
życie na próbę żadne ognisko
być- żyć w sitkomie jak te wiatraki

to znaki czasu powie ktoś może
tylko dlaczego zwrotem w tę stronę
w pragnieniu "być" a w myślach mieć zorzę
dlaczego drogi te są skażone

Bożena Czarnota

Ucieczka
Zostałem porwany. Związali mi ręce.
Bili, kopali. Ran coraz więcej i więcej.
Kawałki skóry wycinali ostrym nożem.
Śmiali się, że nawet Bóg mi nie pomoże.

Znajdowałem się w jakimś obrzydliwym bunkrze.
Mój głośny krzyk się roznosił "Ludzie pomóżcie!"
Pluli mi w twarz, łamali kości- oprócz rąk.
Nie wiedzieli, że to był ich wielki błąd.

Czułem że to koniec. Wokół krwi cała rzeka.
Tak leżąc myślałem, że śmierć mnie czeka.
Za okna ledwo co ujrzałem księżyca blask.
Zostałem sam. Dzięki Bogu! Wróciłem do łask.

Mam sprawne ręce. Rozwiązałem sznur.
Następnie wyplułem knebel z ust.
Wstałem. Z jakże wielkim trudem.
Niełatwo wygrać z takim bólem

Porywacze gdzieś wyszli. Moje szczęście.
Zostawili karabin tam gdzie wejście.
Wsadziłem kule. Zemsty nadszedł czas.
Ci bandyci poszli słodko spać.

Teraz ja ! Ten słabszy. Nad nimi stoję.
Związałem ich. Celuje w ich skronie.
Zaraz. "Nie czyń bliźniemu co tobie nie miłe".
Więc wyszedłem. Wszędzie lasy. A ich zostawiłem.

Bartłomiej Malec

Wierzby

Idę znów na rynek pełen melancholii
Parasol po mokrym bruku kroki liczy
Pamiętam w kwiaciarni, ten zapach, magnoli
I niebieskie, ciche zamyśleniem oczy.

Wiatraki wciąż mielą chmur pierzastą mąkę
Nad ławką, pod wierzbą, tam gdzie Długosz siedzi
A ja tęsknym okiem wyglądam za słońcem
Bo przecież nie zgasło i gdzieś dla mnie świeci.

Moja ty Madonno, rzeźbiona myślami
Panno z myśli sennych zerwanych o świcie
Jak wiatr się zaplatasz pomiędzy wierzbami
Nadzieją, tą która barwi moje życie.

W zwierciadle kałuży brak jest odpowiedzi
Idę tak po bruku, parasol krople liczy
I znowu na rynek, tam gdzie Długosz siedzi
Pod wierzbami. Myśli moich nikt nie słyszy.

Zdzisław Kieszkowski

^^^
^^^


Ciała nasze
w chwili pożądania
zatracimy
w płomieniach miłości

Między nami się wydarzy
znikną zahamowania
nagi instynkt
pchnie nas ku sobie

Ciało twoje - mój dom
ciało moje - twój dom
kluczem jest
wieczna namiętność

Powodem jest
umiłowanie wolności
Droga to cel
powrót do ogrodów...

(19.10.2015 4:57 )
Wrocław
Krzysztof Staszynski ...
TEN ,KTÓRY CZĘSTO BYWA NA PIELGRZYMKACH !!!!!!!!!!!!!

^^^
^^^
Ciebie listopadowe święto
Gdy na aleje cmentarne chyżo wychodzimy
Melancholijne to miejsce pełne zadumy
Tu czas jak by zatrzymał się w miejscu
A późnym wieczorem jakże jest pięknie
Gdy świateł setki płoną na grobach
Szczęśliwi są wszyscy umarli
Zwłaszcza ci, o których pamiętamy
Miło jest spotkać ich na cmentarzu
Wielka wiara nas tu będzie
W pokoju spoczywających ciał i prochów
I to nas wszystkich również czeka
Życie ma sens we wieczności
Ponieważ zostawiamy po sobie
Jakiś kosmiczny ślad!
W czystości duszy, obraz naszych dni...

(25.10.2015 5:46 Wrocław Krzysztof Staszynski)

^^^
^^^


Oh Księżycu

Nasz srebrzysty przyjacielu
Ostatniej pełni byłeś purpurowy
Władco snów, mistrzu stabilizacji
Panie przypływów i odpływów
Ostojo planety, synu Ziemi
Determinatorze pogody
Dziś w czasie pełni
Na czystym niebie
Zwiastujesz nam słoneczny miesiąc
Dziękujemy Tobie, że pomagasz
Całej Ziemi i nam ludziom
Bowiem Ziemia to ojczyzna
Nie tylko ludzi, ale i innych stworzeń
Również i Twoja...

(28.10.2015 4:18
Wrocław Krzysztof Staszynski)

^^^
^^^


Zakochałem się w pewnej zorzy
I MIŁOŚĆ się mnoży
Zakochałem się w pewnym poranku
I MIŁOŚĆ trwa bez ustanku
Zakochałem się z wzajemnością
I Świat darzę MIŁOŚCIĄ...

(30.10.2015 23:22 Wrocław
Krzysztof Staszynski)

^^^
^^^


Gdzie te kwiaty, które odeszły
Jaką poszły drogą
Co pozostawili po sobie
Czy zalążek nieśmiertelności
Co przetrwało
Gdy wyłączyła się świadomość
Czy ktoś to ogarnie
Nie wiemy wszystkiego
Wiemy to co możemy zapamiętać

(2015.10.31 Wrocław
Boguslaw Staszynski)

^^^
^^^


SZCZEGÓLNE MIEJSCA

Są takie szczególne miejsca,
do których zawsze wracam,
pachnące wiatrem i zielenią ...
Gdzie krajobraz,zapach,zachody słońca
zachwycają zwłaszcza wiosną,zimą i jesienią...

Więc w złych chwilach zawsze tam jadę,
szybko wsiadam do pociągu marzeń
i obieram kierunek na lepsze jutro...
Puszczam w niepamięć latawce trosk
i już od razu nie jest mi ani źle,ani smutno...

Są też takie szczególne serca,
które często w myślach odwiedzam,
gdzie jest życzliwość i dobre słowo,
troska,empatia,zrozumienie i pamięć-

prawdziwej przyjaźni najpiękniejszy owoc.

.B.A.Leszczyńska..