Nie wiem czy ktoś zauważył, że przy okazji naszych ‘debat’ o filmie pojawił się ciekawy wątek .
1) Były osoby, które zatroszczyły się o to czy zbytnio nie: oceniam, osądzam, krytykuję, dystansuję się od innych i ich zachowań - czyli czy nie popadam w tzw. rygoryzm czy ostracyzm moralny ( złodziej, pedofil, psychol, szpaner, alkoholik, czubek, patologia, próżniak, kiedyś: „panna z dzieckiem”, …)
Ale kij ma dwa końce
2) po drugiej stronie jest agnostycyzm lub relatywizm moralny, który dziś jest dość obowiązującym- lansowanym sposobem myślenia : tolerancja, ”wszystko jest dla ludzi”, zróbmy referendum i przegłosujmy dekalog i normy, każdy ma swoje racje , ile ludzi tyle prawd, każdy ma prawo do swoich: poglądów i orientacji, prawo do swoich zachowań i wyborów.
Ewangelia- znajdziemy tu zarówno „ Nie sądź abyś nie był sadzony…” , „ Nie widzisz belki w oku ….” Jak i równie silne ewangeliczne nawoływanie by białe było białe a czarne czarne, do przeciwstawianiu się złu. Dziś w nauczaniu Kościoła relatywizm to temat pierwszoplanowy. Niektórzy dochodzą tu do skrajności (wbrew oficjalnemu stanowisku) i twierdzą, że współczesny świat jest cały zepsuty, zdemoralizowany, szatański, ….
Pielgrzymka: była zawsze szkołą tolerancji i luziku ale czy to oznaczało rozmycie dobra i zła (relatywizm m.) ? Wg mnie - Nie - bo były ostre dyskusje o prawdzie, o Bogu, o dekalogu, o wartościach, ideałach. Gdyby tego zabrakło to możemy znaleźć się (przy tym luziku i tej tolerancji) na drugim – relatywnym – końcu tego kija.
|
Może jakiś pojedynek na słowa, w pokojowej atmosferze, przy ognisku ? np.
