A ja chyba rozumiem...
Nie uważam, żeby Jan w swoich wpisach obrażał ks Szpaka. On po prostu zmaga się z Kościołem i może trochę walczy z "opcją katolicką", ale ma do tego prawo. Jego pytania nie mają charakteru personalnego, więc nie wiem, czemu go tak wykluczacie z dyskusji. Po co tyle emocji? Myślę, że takie pytania mogą również zaistnieć na tegorocznej pielgrzymce, skoro będzie ona miała charakter międzyreligijny. Może właśnie na tym forum możemy się do tego dialogu przygotowywać?

'''
ZGADZAM SIĘ Z TOBĄ PTICA ,LECZ NIE TAK DO KOŃCA .
STWORZONY ZOSTAŁ NOWY TEMAT ,,katharsis ,, I TAM MOŻEMY SOBIE PROWADZIĆ MILCZĄCY DIALOG Z KIMŚ NIEZNANYM LUB ZNANYM Z DRUGIEJ STRONY LUSTRA (monitor ).
GDY MIAŁEM PRZEZ PONAD TRZYDZIEŚCI LAT PROBLEM Z NARKOTYKAMI ,TO NIE MÓWIŁEM PSYCHOLOGOM JAK MA BYĆ , JAK WIDZĘ SWÓJ PROBLEM , CZEMU PSYCHOLOGIA MÓWI TAK LUB INACZEJ , NIE WYTYKAŁEM BŁĘDÓW TERAPII I NIE KRĘCIŁEM SIĘ TEGO WOKÓŁ TEMATU JAK MRÓWKA Z MOJEJ BAJKI . ZBIERAŁEM MILCZĄCO INFORMACJE ,NASTĘPNIE JE ANALIZOWAŁEM I W KOŃCU DOSZEDŁEM DO WNIOSKU , ŻE TO JA SAM SOBIE MUSZĘ POMÓC .
JAK CZYTASZ TO CO PISZĘ ,TO DALSZĄ CZĘŚĆ TEJ SMUTNEJ MOJEJ HISTORII ZNASZ.
PRZYPOMNĘ.
STANĄŁEM PRZED KOŚCIOŁEM I POGADAŁEM SOBIE Z CHRYSTUSEM ,TAKŻE W MILCZENIU .
NIE BIORĘ JUŻ NARKOTYKÓW OD SZEŚCIU LAT.
JEDNA SZCZERA ROZMOWA Z KIMŚ KOGO NIE WIDZĘ POMOGŁA MI NIŻ 26 OŚRODKÓW TERAPII , MNÓSTWO ODWYKÓW ITD .

Wspaniale Puniek, że wyszedłeś z bagna, ale nie widzę związku tych dwóch tematów ze sobą.
Ja proponuję a propos dialogu w obrębie różnic lekturę nt. GŁĘBOKIEJ DEMOKRACJI, która ma zastosowanie również w terapii:

"Głęboka demokracja to jeden z kluczowych aspektów Psychologii Zorientowanej na Proces oraz Pracy ze Światem (Worldwork - Świat jako klient/pacjent teraputy).
Jest to podejście, które można zastosować zarówno do świata wewnętrznego jednostki – pojedynczej osoby, jak i do grup i wielkich zbiorowości. Głęboka Demokracja uwzględnia wszystkie części całości: jednostki, grupy, społeczeństwa. Takie podejście opiera się na przekonaniu, że wszystkie doświadczenia, uczucia, przekonania, sny, poglądy, tendencje, a także stany świadomości są istotne, wartościowe, potrzebne i konieczne, gdyż stanowią one część oraz podłoże rzeczywistości. Z tego powodu powinny mieć możliwość wyrażenia siebie i współdecydowania o kierunku, w którym podąża całość.
Tradycyjna, klasyczna demokracja to rządy większości, które – jeśli są sprawowane bez odpowiedniej i dostatecznej świadomości posiadanej władzy oraz siły – często przeradzają się w tyranię większości. W ramach Głębokiej Demokracji stwarzamy przestrzeń, w której może zaistnieć każdy głos, pogląd, postawa czy wartości. Tylko w takiej atmosferze mogą się ujawnić aspekty zazwyczaj nie dostrzegane i marginalizowane. "

Więcej na temat GŁĘBOKIEJ DEMOKRACJI na stronie: www.deepdemocracy.pl

Myślę, że człowiek, który chce się rozwijać, powinien czasem zmienić perspektywę tzn. zapytać siebie samego, dlaczego coś, co mówi Inny, wywołuje we mnie takie negatywne emocje i agresję?
To pytanie może być bardzo przydatne w obrębie dialogu międzyreligijnego. Odpowiedzi można znaleźć co najmniej kilka:
1) dlatego, że moje osobiste przekonania nie są zbyt zakorzenione
2) dlatego, że jego "Inność" mnie przeraża
3) dlatego, że wolę wokół siebie mieć myślących tak jak ja
4) dlatego, że jego inność może zachwiać moje poczucie bezpieczeństwa
5) dlatego, że nie wiem, jak się wobec niego zachować
6) dlatego, że nie widzę wspólnej płaszczyzny
7) dlatego, że jestem dominujący (a) i chciałbym wszystkich "nawracać" na swoje

'''
STWORZYŁEM TYLKO PORÓWNANIE , DO DWÓCH ZDARZEŃ , INNYCH ZDARZEŃ ŻYCIOWYCH ,
LECZ SENS USTOSUNKOWANIA SIĘ DO NICH JEST TAKI SAM .
TO TYLKO POZORNIE NIEADEKWATNE PORÓWNANIE .
DLA MNIE JEŻELI POJAWIA SIĘ PROBLEM NATURY POGLĄDOWEJ , SENSOWNOŚCI ŻYCIA ,
WIARY JEST ZAWSZE W CZŁOWIEKU , A NIE W TYM CO PRZECZYTAMY LUB INNI NAPISZĄ ,
MÓWIĄ LUB NAM PRZEKAZUJĄ .
CO DO DEMOKRACJI...
MÓWIĘ TO ZUPEŁNIE SERIO I NIE ŻARTUJĘ Z CIEBIE .
BIORĘ PRZYKŁAD Z JASKÓŁEK I ONE MNIE CAŁY CZAS UCZĄ DEMOKRACJI ,
A NIE CZŁOWIEK .
DALEKO MI DO NICH I JESZCZE MUSZĘ DUŻO CZASU POŚWIĘCIĆ ,
ABY ZROZUMIEĆ DEMOKRACJĘ TYCH PTASZKÓW .

'''
TO JEST TEKST DO MOJEGO BLUESA.
TEKST TEN TEŻ JEST POZORNIE NIEADEKWATNY DO SŁOWA ,,demokracja ,,.

CHCEMY ZROZUMIEĆ LOT LIŚCIA
OSTATNI ŻYCIOWY JEGO GEST
MYŚLIMY , ŻE W TYM LOCIE
ODPOWIEDŹ ZNAJDZIEMY SWĄ
CZY TAKI NASZ KONIEC MA BYĆ

CHCEMY DOTYKAĆ SWYCH PRAGNIEŃ
GDY NAWET ZABIERA NAM LOS
WALCZYMY W SWYM ŻYCIU
O KAŻDY DANY NAM DZIEŃ
WCZORAJSZY UCIEKŁ NAM GDZIEŚ .

CHCEMY ZATRZYMAĆ TE CHWILE
WIEDZĄC ŻE NIE MA JUŻ SZANS
ŁAPIEMY W PRZELOCIE
CO KIEDYŚ ŁĄCZYŁO NAS
LECZ TEGO OBRAZU JUŻ BRAK.

CHCEMY WYKRZYCZEĆ SWE SŁOWA
I PRAWDĄ OBRONIĆ NASZ ŚWIAT
POGODZIĆ SIĘ Z LIŚCIEM
ŻE ODEJŚĆ JUŻ CZAS
ZROZUMIEĆ ŻE MUSI BYĆ TAK .

A mnie szokuje chyba bardziej Twoja wypowiedź niż Jana. Może po prostu jej nie czytałaś.Bodajże Małgorzata pisała o tym, że aby wypowiadać się na jakiś temat należy się z nim dogłębnie zapoznać. Poproś Puńka to Ci pewnie prześle wpis Jana, jak obiecał i chętnie podyskutuję z Tobą prywatnie. Dawno chodziłam już na pielgrzymkę o czym pisałam i może teraz jest inaczej. Chcę iść w tym roku ale zaczynam trochę się obawiać jeśli takie pytania mogą zaistnieć na tegorocznej pielgrzymce. dyskusje bywały zawsze różne. były spory ale nigdy nie było sytuacji, żeby ktoś był stawiany pod ścianą jako oskarżony i musiał się tłumaczyć. ani Szpak ani nikt inny a coś takiego tu widzę.
Poza tym co znaczy "trochę walczy z opcją katolicką" ????? - bo tu chyba pies pogrzebany.
Może ja sobie od dziś "trochę powalczę z opcją muzułmańską, buddyjską, żydowską, ateistyczną - byłby skandal.
Na walkę z "opcja katolicką" jest przyzwolenie z innymi nie. Ktoś tu napisał, że kiedyś nawet narkomanów nie wyrzucano z pielgrzymki a teraz nietolerancja zapanowała. Narkoman to chory człowiek, a czego oczekuje od pielgrzymki człowiek, który szydzi, wyśmiewa "opcję katolicką" ???
Zabawy, fajnych wakacji, rozładowania frustracji?

Alicjo , wiem , że jesteś teologiem . Mam do Ciebie prośbę, może napiszesz o dojrzałości religijnej ( duchowej), jak ją rozumiesz , w jaki sposób powinniśmy pracować nad pogłębieniem relacji , świętowania zjednoczenia z BOGIEM z punktu widzenia teologii . Myślę , że opracowanie tego tematu przyda się osobom idącym na pielgrzymkę w lepszym przygotowaniu się do tego ważnego duchowego przedsięwzięcia i skupieniu się na dojrzewaniu do „KOMUNII Z BOGIEM.”.

NASZE OBAWY PRZED ZMIANAMI

Utarło się powiedzenie, iż lepsze jest znane piekło od nieznanego nieba. Właśnie lęk powoduje, że niechętni jesteśmy zmianom , ponieważ każda zmiana wymaga od Nas zatrzymania się i przeorganizowania sił, aby zmienić sposób działania, przystosowując go do nowo zaistniałych okoliczności . Wszystko to angażuje energię, która oszczędzana jest, gdy poruszamy się znanymi już sobie drogami. Wolimy to co stare, nowość budzi w nas opór psychiczny, ponieważ łatwiej jest Nam poruszać się w przestrzeni, która jest przez nas dobrze poznana i oswojona, w którą wpisują się nasze przyzwyczajenia. Tymczasem każda zmiana, jakkolwiek wydawać się może przerażająca, stwarza dla Nas szansę rozwoju. Już Heraklit sławny grecki filozof, powiedział „Panta rei” (w tłum. Wszystko płynie). Wszystko bowiem, co istnieje, podlega ciągłemu procesowi przemian. Zmiana jest nieodzowną składową życia każdego z Nas. Jest zarazem podstawą i napędem rozwoju.

Czym zatem jest zmiana ?

Psycholog H. Hamer określa zmianę jako proces - wypełnianie luki między tym co jest teraz a pożądanym stanem przyszłym.

Jakie korzyści mamy ze zmian ? .
Zmiana może przynieść Nam wzmocnienie psychiczne, duchowe, polepszenie samooceny, poprawę relacji z bliskimi, zwiększenie kompetencji i szereg innych znaczących dla naszego rozwoju korzyści. Ważne jest jednak nasze nastawienie do zmian . Gdy nastawimy się do nich przyjaźnie może wprowadzić Nas w dalszy etap w rozwoju . To, jak zareagujesz na zmianę, zależy zarówno od tego, czego zmiana dotyczy, od Twoich uprzednich doświadczeń ze zmianami danego rodzaju, jak i od Twoich cech osobowościowych.
Psycholog Ewa Staszkiewicz, trener umiejętności psychospołecznych uważa , że są 4 zasadnicze style reagowania na zmianę . Są to:

1. obojętność,
2. bierny opór,
3 . czynny opór
4. akceptacja

Obojętność oznacza neutralny, bezemocjonalny stosunek do zmian.. Obojętnie reagujesz na zmianę nieistotną, niekolidującą z ważnymi dla Ciebie interesami.
Opór wobec zmian pojawia się, gdy zmiana dotyczy kwestii dla Ciebie ważnej, burzy porządek, do którego jesteś przyzwyczajony i obawiasz się jej negatywnych konsekwencji. Opierasz się zmianie, gdy nie wierzysz w to, że jesteś w stanie zmianie podołać, poradzić sobie w nowej sytuacji.

Opór bierny przejawia się w przeżywaniu frustracji i złości, zniechęceniu do podejmowania działań związanych ze zmianą, obwinianiu innych lub siebie o wystąpienie zmiany, ograniczaniu kontaktów z osobą, która spowodowała zmianę (tzw. cichy protest), a czasami bierny opór może nawet rozwinąć się w depresję.

Opór czynny natomiast charakteryzuje się aktywnym przeciwstawianiem się zmianie. Wyraża się w agresji, wszczynaniu konfliktów, świadomych prowokacjach mających na celu przeciwstawienie się zmianie, w pomniejszaniu wartości zmiany, zaprzeczaniu, w chęci ucieczki z trudnej sytuacji.

Akceptacja z kolei to postawa, którą charakteryzuje aktywne i chętne zaangażowanie w proces zmiany. Jeżeli akceptujesz zmianę, oznacza to, że ją popierasz, dostrzegasz płynące z niej dla Ciebie korzyści, widzisz w niej szansę rozwoju własnego lub szansę rozwoju dla innych ważnych dla Ciebie osób , przeżywasz w związku z nią entuzjazm, a wszystko to sprawia, że chętnie i z większą łatwością stawiasz jej czoło. Akceptacja zmiany może być też kolejnym etapem po przełamaniu oporu wobec zmiany, gdy zaczynamy oswajać się z nową sytuacją, przyzwyczajać do nowego porządku.

Zastanówmy się jaki jest Twój stosunek do zmian:………………………………………...............
W jaki sposób reagujesz na zmiany :…………………………………………………….... ...................

Nasze podejście do zmian jest różne. Warto poznać przyczyny powszechnego oporu przed nimi. Lista opracowana przez H. Hamer (Rozwój przez wprowadzanie zmian ), przybliży Ci ten problem i pomoże odpowiedzieć na pytanie , dlaczego tak się dzieje.

PRZYCZYNY OPORU PRZED ISTOTNĄ ZMIANĄ ( lista)

1. Postawa typu „ lepiej nić nie zmieniać - lepsze je wrogiem dobrego” ( lęk przed nieznanym).
2. Brak zaufania do osób proponujących zmiany(brak oparcia w autorytetach, brak chęci do akceptowania autorytetów, , brak autorytetów),
3. Brak pełnej wyczerpującej informacji o zamierzonych innowacjach ( niepewność)
4. Częsta dezinformacja w przeszłości ,powodująca odrzucenie propozycji zmian bez ich dokładnego poznania( przykre doświadczenia)
5.Brak konsekwencji w dotychczas wprowadzanych zmianach , co powodowało niekiedy opłakane skutki ( przewidywanie najgorszego )
6. Poczucie zagrożenia utrwalonych wiadomości i umiejętności( niechęć do uczenia się)
7. Obawa przed obniżeniem statusu społecznego ( lęk przed utratą czegoś ważnego).
8. Zagrożenie dla własnego poczucia mocy i kontroli otoczenia( obawa utraty czegoś , do czego się przywykło i co się polubiło)
9. Brak natychmiastowych widocznych korzyści ,bez względu na spodziewane korzyści w odległej przyszłości.
10. Brak poczucia bezpieczeństwa ( lęk przed popełnieniem błędu)
11.. Niechęć do eksperymentowania , konserwatyzm
( schematyczność myślenia )
12. Bierność ( niechęć do aktywnego działania , lenistwo)
13. Obawa przed okazaniem się osobą mało pojętną , nie mogącą przystosować się do nowych warunków ( lęk przed obniżeniem poczucia własnej wartości )
14. Zła forma psychofizyczna ( przepracowanie, przemęczenie, irytacja, frustracja)
15. Mało twórczy klimat w danej grupie ludzi.
16. Złe stosunki między ludźmi ( rywalizacja, intrygi , brak zaufania , brak współpracy i możliwości oparcia się na autorytecie )
17. Silne normy grupowe , wyznaczające uległość wobec zdania większości ( konformizm)

Przed wdrażaniem jakichkolwiek zmian u siebie czy też w grupie osób, z którą jesteśmy związani, warto je starannie zaplanować , wyobrazić sobie wszelkie zagrożenia i sposoby przeciwdziałania oraz ocenić szansę powodzenia.
Musimy zdać sobie sprawę , że zmiana jest czasami nieunikniona , zawsze trudna do wprowadzenia , często uznawana przez Nas lub grupę za niepożądaną . Czasami zmiany przesuwamy do bliżej nieokreślonej przyszłości. Przyczyny mogą być różne. Najczęściej boimy się odrzucenia, porażki, że sobie nie poradzimy w nowej sytuacji. U podstaw walki z paraliżującym lękiem powinna stać niezachwiane wiara, że można sobie poradzić w każdej sytuacji. Kluczowym zadaniem dla Nas jest odbudowanie wiary w siebie. Często jest tak, że tkwimy w marazmie wiele lat i dopiero trudna sytuacja życiowa zmusza nas do działania i do istotnych zmian.

Efektywne wprowadzanie zmian wymaga :

- doinformowania i dobrego porozumiewania się wszystkich zainteresowanych stron , wyważenia między naciskiem ( na zmianę), a wsparciem ( wyrażeniem zrozumienia dla obaw przed nią ), wzięcia odpowiedzialności za zmianę (efekt uznania jej za własny pomysł przez zainteresowaną osobę ), konsekwencje , wytrwałość oraz założenie, że wdrażanie potrwa dłużej niż się spodziewano. Każda wizja , którą tworzymy i chcemy wprowadzić w życie , powinna być konsultowana ze wszystkimi zainteresowanymi stronami . należy koniecznie uwzględnić kontekst społeczny i następstwa zmian dla naszego środowiska.