MARZENKO -JESTEŚ
MATKĄ RADOSNYCH, ROZMODLONYCH TROJGA DZIECI
DOBRĄ SIOSTRĄ NAWRACAJĄCEGO SIĘ RELIGIJNIE BRATA
KATECHETKĄ SWOJEJ RODZINY I NIE TYLKO
SIOSTRĄ PIELGRZYMUJĄCYCH HIPISÓW
MIŁOŚNICZKĄ UTWORÓW RELIGIJNYCH
URZĄDZIŁAŚ 2X FERIE ZIMOWE SACROSONGOWI
I JESZCZE SIĘ ZŁOŚCISZ NIE WIADOMO SKĄD, ŻE CZEGOŚ CI BRAKUJE?
CZYTO NIE TEN ZŁY JEST WŚCIEKŁY, ŻEŚ WŁAŚNIE..TAKA.. RELIGIJNA?
A W TYM: PRACOWITA, DOBRA, MĄDRA, WSPÓŁCZUJĄCA, ODPOWIEDZIALNA ITP.?

A wiesz Szpaku-coś w tym jest...
Może faktycznie ludzka chęć podnoszenia poprzeczki,tak by sięgnęła wysokości Nieba, to nie to czego chce od nas Bóg...
Może ten sam błąd popełnili już ludzie budujący wieżę Babel-chcieli być bezbłędni jak Bóg...
Może natrętnie powracająca myśl "zrób coś więcej,lepiej,bądź doskonały bo wiele otrzymałeś a wciąż za mało dajesz nie pochodzi od Boga...
Może wystarczy tylko to najważniejsze przykazanie,które wybrałeś nam jako Słowo Boże na naszym ślubie "Będziesz miłował Pana Boga swego z całych swoich sił,serca i umysłu..." co w skrócie odpowiadając ujął mój 1,5 roczny chrześniak "Pan Bóg tofa Tasia"

No można by dyskutować. Doskonały jest tylko Bóg, a w nas śmiertelnikach niespełnienie, czy jak to zwał
ale żeby nie było za poważnie

Uroki zamążpójścia...;DDDDDD Trzy kobiety: zaręczona, mężatka oraz panna rozmawiają o swoich mężczyznach. Po parogodzinnej debacie dochodzą do wniosku, że warto wnieść coś nowego do ich życia seksualnego, postanawiają dodać sobie trochę seksapilu i założyć pończochy, skórzane biustonosze, superwysokie szpilki oraz maski również ze skóry. Po kilku dniach spotykają się ponownie, aby podzielić się wrażeniami: Zaręczona opowiada: - Mój narzeczony wrócił jak zwykle wieczorem z pracy.Kiedy zobaczył mnie w czarnym skórzanym biustonoszu, pończochach, seksownych butach i masce powiedział, że jestem miłością jego życia ! Potem kochaliśmy się przez kilka godzin. Panna relacjonuje: - U mnie było podobnie, kiedy mój chłopak zobaczył mnie w tym super stroju, bez słowa rzucił się na mnie i zaczął ostrą jazdę. Mężatka na to: - Ja wysłałam dzieciaki do mojej matki na noc, żebyśmy mogli poszaleć. Kiedy mąż wszedł do domu, miałam już na sobie seksowną, skórzaną bieliznę, czarne szpilki, pończoszki i skórzaną maskę na twarzy. Kiedy mnie zobaczył powiedział "co na obiad, Batmanie?".

No wiesz Kaja...Całe szczęście że ten żart nie przedstawiłaś jeszcze obrazkowo. Rozgrzeszam Cię, ale za pokutę masz pół roku abstynencji sexualnej.

FORMY RELIGIJNOŚCI

We współczesnej psychologii religii funkcjonują różne próby typologizacji religijności. G. Allpot zwraca uwagę na religijność wewnętrzną i zewnętrzną;

U osób o religijności wewnętrznej religia jest celem sama w sobie, jest wiodącym motywem postępowania. Taka osoba bardziej pragnie służyć swojej religii, niż tego, żeby ta religia służyła jej. Religia stanowi dla niej wartość najwyższą. Jest taktowana jako wartość wewnętrzna i ostateczne dobro. Pozostałe potrzeby, choćby najsilniejsze, są traktowane jako drugorzędne. W związku z tym są w miarę potrzeby harmonizowane z przepisami i przekonaniami religijnymi. Taka jednostka autentycznie żyje swoją religią. Praktyki religijne charakteryzują się stałością, występuje poczucie obowiązku regularnego uczęszczania do kościoła. Osoba o religijności wewnętrznej interioryzuje bez zastrzeżeń całe "credo" i realizuje je w całej pełni. Religia wywiera wpływ na całość jej życia, dostarczając motywacji i nadając znaczenie jej życiu. Wyraźnie występuje oddziaływanie religii na myślenie i zachowanie. Osoba ta akceptuje wynikającą z religii naukę o braterstwie i realizuje przykazanie miłości bliźniego. W związku z tym usiłuje przekraczać potrzeby skoncentrowane na sobie. Jest związana z Kościołem i jego funkcją religijną. Prezentuje pokorną postawę religijną.

Osoba o religijności zewnętrznej traktuje religię jako rodzaj osobistego interesu, który najczęściej służy zupełnie pozareligijnym celom. Religia pozostaje na usługach tego człowieka, religia stanowi wartość jedynie nadrzędną. Wiara zostaje zinstrumentalizowana. W stosunku do jednostki stanowi wartość zewnętrzną: jest dobrem, którym jednostka posługuje się dla innych celów. Religia ma dostarczać: poczucia bezpieczeństwa, pozycji społecznej, towarzystwa, aprobaty, poparcia dla wybranego przez siebie stylu życia, pociechy, rozrywki itp. Nie istnieje potrzeba regularności w zakresie praktyk religijnych. Sprawa uczęszczania do kościoła jest traktowana marginesowo. Osoba taka nie akceptuje pełnego "credo", gdyż religia mogłaby jej przeszkodzić w swobodnym życiu. Nie występuje tu poczucie obowiązku zintegrowania życia z wyznawaną religią. Zasady wiary są taktowane lekko i swobodnie. Występuje tzw. zjawisko "szufladkowania". Osoba o religijności zewnętrznej jest skoncentrowana wyłącznie na sobie i swoich własnych interesach. Występuje prowincjonalizm, ekskluzywność i etnocentryzm, czyli odcinanie się od osób spoza własnej grupy. Rola Kościoła jest dostrzegana tylko i wyłącznie w aspekcie socjokulturowym, natomiast brak jest prawdziwego powiązania z jego religijną funkcją. Dominuje postawa apodyktyczna i "dogmatyczna".

Może te pytania pomogą Nam w rozwoju Naszej dojrzałości religijnej, która przejawia się również w modlitwie :

- Czy w nieporozumieniach, sprawach spornych - odwołujemy się do Słowa Bożego, modlitwy,
karmienia się Eucharystią?

- Czy modlimy się jedno za drugie?

- Czy pomagamy sobie wzajemnie w coraz głębszym miłowaniu Boga i bliźnich?

- Czy w codziennej modlitwie porannej prosisz Boga, by "wchodził" w Twoje zadania dnia?

- Czy codziennej modlitwie powierzasz Bogu jedną osobę ze swojej rodziny, sąsiedztwa, pracy zawodowej, itp. która zagubiła się w życiu; prosić Pana, by ta osoba mogła odnaleźć Boga.

- Czy podejmujesz ze względu na Jezusa jakąś pracę (działanie), której nie lubisz i wołałbyś , żeby wykonali ją inni ?

Prawdziwa religijność wymaga za angażowania społecznego, świadczenia dobra dla wspólnoty bliźnich. Głosicielami tej nauki byli mędrcy biblijni, a w szczególności prorocy. I tak Izajasz oskarża swoich rodaków , ponieważ ich pobożność jest fałszywa ; ujawnia się ona w mnóstwie zewnętrznych ofiar , którym nie towarzyszyła odpowiednia postawa moralna ani postępowanie. „ Co mi po mnóstwie waszych ofiar ?- mówi Pan ( Iz. 1, 11 ) ,
Przestańcie składania czczych ofiar! ( Iż 1, 13. )

Wszystkie te ofiary, praktyki i modlitwy stanowiły właściwie obrazę Boga , ponieważ towarzyszyło im gnębienie biednych: „ Wszyscy lubią podarki , gonią za wynagrodzeniem. Nie oddają sprawiedliwości sierocie , sprawa wdowy nie dociera do nich” ( Iż 1, 23). Prorok poucza , jakie jest istotne wymaganie Boże: „ Zaprawiajcie się w dobrem! Troszczcie się o sprawiedliwość , wspomagajcie uciśnionego , oddajcie słuszność sierocie , w obronie wdowy stawajcie !” (Iz 1,17).

Kolejny prorok Micheasz wyjaśnia swoim rodakom , że prawdziwa religijność polega nie na składaniu ofiar , lecz na wewnętrznej prawości i na życiu zgodnym z prawem Bożym .

Czego zatem Bóg żąda od człowieka w swoim prawie ?

„ Powiedziano ci , człowiecze , co jest dobre . I czegóż żąda Pan od ciebie , jeśli nie pełnienia sprawiedliwości , umiłowania życzliwości i pokornego obcowania z Bogiem twoim” ( Mi 6, 8).

MOŻE KTOŚ DOPISZE INNE CYTATY Z BIBLII NA TEMAT DOJRZAŁEJ RELIGIJNOŚCI .