Ach witaj Zbawco !

Tam daleko, w samym sercu Europy, na skrawku ziemi polskiej, poczęło się nasze życie ziemskie. Tam też po raz pierwszy witaliśmy w naszych sercach, w pełni radości i zapału, "Jezusa maleńkiego".
Powitanie Małego Mesjasza w dawnej naszej Ojczyźnie było chyba największą naszą radością, której nie zapomni się nigdy. To odczucie jakże trafnie wyraził polski poeta, pułkownik Wojska Polskiego Artur Oppman.

"Choćbym odszedł poza rzeki,
poza góry hen ogromne,
choćbym błądził całe wieki -
Naszej «Gwiazdki» nie zapomnę.

Nie zapomnę chwili owej,
Co najdalsze serca brata,
Ani pieśni kolędowej,
Choćbym odszedł na kraj świata".

Prorocze słowa poety tułacza jakże trafnie oddają odczucia wszystkich Rodaków rozsianych po całym świecie. Gdziekolwiek znajdzie się Polak, tam w okresie Bożego Narodzenia muszą być śpiewane kolędy, które stanowią część jego serca.

Dziwnie bliska wydaje się nam ta Dziecina i pasterze, co ongiś bieżeli w NOC CUDU. Dlaczego? Może dlatego, że całe tysiąc lat polski lud zazdrościł tamtym pasterzom dostąpionego przez nich zaszczytu i tej niepowtarzalnej radości z powodu oglądania małego ZBAWICIELA.

Mając takie odczucia, Polacy stworzyli jedyny i cudny zbiór kolęd i pastorałek, nie mających sobie równych w świecie. Bardziej niż jakikolwiek inny naród zżyliśmy się z „Jezusiczkiem maluśkim , jako rękawicka..., jakoby kawałecek smycka...” „Tam w niebiosach wygody, a tu bieda wszędzie” , „Czy nie lepiej by Tobie, siedzieć było w niebie, wszak Twój Tatuś kochany, nie wyganiał Ciebie”.

(…) „Cóż Ci oddam, mój Panie”… - na to pytanie, musimy odpowiedzieć sobie sami.

Spójrzmy w głębię swej duszy, a na pewno dostrzeżemy w niej choćby najmniejszą szopę albo i najlichszą stajnię. A może zobaczymy w niej jeszcze coś więcej?...

Święta noc

Wigilijny wieczór. Cicha noc. Święta noc. W tę cichą i świętą noc Bożego Narodzenia dokonuje się najtajniejsze i najświętsze Misterium, które sprawia, że gasną pożogi, otwierają się oczy, topnieją lody, płyną łzy. Przebaczenie i radość, życzliwość i dobroć, uspokojenie, wyciszenie, ukojenie, mieszają się z odgłosem kolęd, zapachem żywicy i całą niezwykłością tego wieczoru. Cóż to za radość dla tych, którzy w tym czasie przebywają w gronie rodziny, przyjaciół czy też znajomych - i ileż goryczy i smutku w sercach samotnych, chorych i opuszczonych.
Ale nie ma samotności i opuszczenia - nie ma zapomnienia, bo nawet w największym osamotnieniu i opuszczeniu Bóg może zapytać: - A Betlejem?...

Orędzie z Groty w Betlejem

Narodziłem się NAGI, mówi Bóg,
abyś ty potrafił wyrzekać się samego siebie.

Narodziłem się UBOGI,
abyś ty mógł uznać mnie za jedyne bogactwo.

Narodziłem się W STAJNI,
abyś ty nauczył się uświęcać każde miejsce.

Narodziłem się BEZSILNY,
abyś ty nigdy się mnie nie lękał.

Narodziłem się Z MIŁOŚCI,
abyś ty nigdy nie zwątpił w moją miłość.

Narodziłem się W NOCY,
abyś ty uwierzył, iż mogę rozjaśnić każdą
rzeczywistość spowitą ciemnością.

Narodziłem się W LUDZKIEJ POSTACI, mówi Bóg,
abyś ty nigdy nie wstydził się być sobą.

Narodziłem się JAKO CZŁOWIEK,
abyś ty mógł się stać synem Bożym.

Narodziłem się PRZEŚLADOWANY OD POCZĄTKU,
abyś ty nauczył się przyjmować wszelkie trudności.

Narodziłem się W PROSTOCIE,
abyś ty nie był wewnętrznie zagmatwany.

Narodziłem się W TWOIM LUDZKIM ŻYCIU,
mówi Bóg, aby wszystkich ludzi zaprowadzić do domu Ojca.

Lambert Noben

W noc Bożego Narodzenia wydaje się, że Bóg i człowiek zamienili się rolami. Bóg jest bezsilny, kruchy, zagrożony, to Jemu trzeba opieki, światła i ciepła. (...) Udał się Bogu ten cudowny wynalazek miłości, jakim było przyjście na świat małego dziecka, którym trzeba się opiekować.

Świętowanie Bożego Narodzenia

Na czym zatem powinno polegać świętowanie Bożego Narodzenia?

Wszyscy dobrze znają tradycje wspólnej wieczerzy wigilijnej, dzielenia się opłatkiem, śpiewania kolęd, nawiedzania żłóbka, ubierania choinki, którą można zobaczyć w dowolnym zakątku świata. Są one bardzo piękne i godne kultywowania, jednak tracą sens, gdy pozostawimy je bez refleksji nad tym co w Bożym Narodzeniu najważniejsze. Kościół K. podkreśla, że istotą przeżywania wszelkich świąt, a także każdej niedzieli jest udział we Mszy świętej i przyjęcie Komunii (oczywiście pod warunkiem stanu łaski uświęcającej). W ten sposób odpowiadamy na miłość Boga, który kocha nas do tego stopnia, że chce się z nami zjednoczyć i staje się naszym duchowym pokarmem (KKK 1391 i 2177). W czasie Bożego Narodzenia mamy okazję przeżyć Mszę świętą szczególnie piękną i uroczystą – Pasterkę. Ważne jest jednak, aby poza przyjemnością wspólnego śpiewania wzruszających kolęd i spaceru późną nocą pamiętać o tym, co jest najważniejsze: godne spotkanie z Bogiem – przypomnienie o Bożej dobroci i miłości objawionej w pierwszym przyjściu Mesjasza.

Przyszedł, aby nam pomóc żyć:
żeby poprzez naszą małość, podłość, nędzę,
poprzez chęć prześlizgnięcia się
przez świat w wygodzie i spokoju
potrafiła się przebić nasza wspaniałość;
żebyśmy, mali spryciarze, potrafili
rzucić na szalę służby Dobru -
siebie samych.

ks. Mieczysław Maliński

Nie łudźmy się: możemy się odrodzić tylko za cenę życia. Jeśli tej nocy nic w nas nie umrze, nic się w nas nie narodzi. Niczego tutaj nie można upozorować nastrojem i rozrzewnieniem. Czy nie mamy prawa do jakiejś pociechy? Ależ tak. Do nadziei? Jest ona bardziej usprawiedliwiona niż kiedykolwiek.

Rodzi się Miłość. Może się to stać w nas. W tobie, we mnie.

Pierwszym, który odtworzył narodzenie Syna Bożego, był święty Franciszek z Asyżu. Dawno, dawno temu, we włoskiej miejscowości Greccio, w grudniową noc zaprosił wiernych do pięknej groty. Było to w roku 1223. Ustawił żłobek, a obok niego wołu i osła. Przemówił, a wzruszeni wierni zaśpiewali żarliwie.

ŚPIJ SYNECZKU


ŚPIJ MALEŃKI ŚPIJ
ŚNIJ NAJPIĘKNIEJSZE SNY
A NAJPIĘKNIEJSZY Z NICH
NIECH CI SIĘ SPEŁNI
NIE PŁACZ WIĘCEJ JUŻ
NA PÓŹNIEJ ZOSTAW ŁZY
PRZECIEŻ CI DOBRZE TU
JAK MOŻE NIGDY

A DO SNU NIECH CIĘ UKOŁYSZE
WIATRU GRANIE
W NIEBIE SREBRNI ANIOŁOWIE
NIECH ŚPIEWAJĄ
JUŻ NOWINA PTAKIEM LECI
JUŻ SIĘ CAŁY ŚWIAT RADUJE
ŻE W BETLEJEM
MAŁE DZIECIĘ
BÓG SIĘ NAM NARODZIŁ
ŚPIJ MALEŃKI ŚPIJ
ŚNIJ NAJPIĘKNIEJSZE SNY
KOLĘDOWE SNY
ZACZAROWANE
NIE PŁACZ WIĘCEJ JUŻ
NA PÓŹNIEJ ZOSTAW ŁZY
JESTEM PRZY TOBIE
TAK JUŻ ZOSTANIE

A DO SNU NIECH CIĘ UKOŁYSZE
WIATRU GRANIE...
R.Brączek, L. Jazgar

(Tekst pastorałki wykonywany przez Lidię Jazgar i krakowski zespół Galicja otrzymałam od Wiesia z Rzeszowa ).

Przy wigilijnym stole posadź nieprzyjaciół, oni też mają gorące serca,
odwiedź chorych, zaparz im herbatę, opowiadaj ociemniałym o gwieździstym niebie,
dla każdego z nich bądź drogowskazem życia, drogą, która prowadzi do Boga.

Zobaczmy, jak rozumieją to przesłanie: Khalin Giban , kard. Stefan Wyszyński, Jan Paweł II, William Wordsworth, Richard Dehmel , Dalai Lama, D. du Maurie

Postaraj się odkryć to, co w danym człowieku najlepsze, i powiedz mu o tym.
Każdy z nas potrzebuje takiego lustra.
Ilekroć chwalą moją pracę, staję się bardziej pokorny,
bo czuję, że nie zostałem zlekceważony, a to znaczy, że jestem komuś potrzebny. Każdy ma w sobie coś godnego pochwały.
Słowa uznania, jeśli nie są pochlebstwem, oznaczają zrozumienie.
W głębi duszy wszyscy jesteśmy wspaniałymi istotami.
Żaden człowiek nie jest lepszy od innych.
Naucz się dostrzegać wielkość bliźniego,
a dostrzeżesz również własną wielkość.
Khalin Giban

Człowiek dopiero wtedy jest szczęśliwy,
gdy może służyć, a nie wtedy, gdy musi władać.
(…) Człowiek naprawdę wielki,
nawet gdy włada, jest sługą.
kard. Stefan Wyszyński

Uzdrówcie rany przeszłości miłością. Niech wspólne cierpienie nie prowadzi do rozłamu, ale niech spowoduje cud pojednania.
Jan Paweł II

Najlepsza część życia ludzkiego to małe, bezimienne i zapomniane akty dobroci i miłości. William Wordsworth

Trochę dobroci dla człowieka znaczy więcej niż cała miłość do ludzkości. Richard Dehmel

Bądź dobry. Tu i teraz! Po prostu bądź dobry. Dalai Lama

Przyjazne słowo nic nie kosztuje, a jednak jest najpiękniejszym ze wszystkich prezentów. D. du Maurier

Bo nikt nie ma z Nas tego, co mamy razem. Każdy wnosi ze sobą to, co ma najlepszego. Zatem byśmy byli szczęśliwi, potrzebujemy siebie nawzajem.

Ma granice - Nieskończony

Któż pojmie niezgłębione tajemnice Bożego Narodzenia? Trudno uchwycić ich rozliczne kontrasty tak pięknie wyrażone w pieśni:

Bóg się rodzi, moc truchleje
Pan niebiosów obnażony
Ogień krzepnie, blask ciemnieje
Ma granice- Nieskończony.

Bardzo wielu w przeszłości, a także dzisiaj, nie - może ich pojąć. Dla nas porzucił śliczne niebo i obrał barłogi. Przyszedł cicho, dyskretnie, bezpretensjonalnie, jak brat, jak przyjaciel i sługa. Pierwszymi, których przywołał do swojej kołyski-żłóbka, byli, podobnie jak On, ubodzy, bez wielkich ambicji, pokorni, maluczcy pasterze. W malutkim dziecku, w pokornym niemowlęciu rozpoznali ukrytego Boga. Udało się im to, co było niemożliwe dla kapłanów, doktorów, teologów i władców.
Uciszmy się i słuchajmy! Nie dajmy się zwieść przez mity, zakłamane teorie, fałszywe ideologie, oszukańcze hasła. Pielęgnujmy i przechowujmy piękne i mądre tradycje, ale nie poprzestawajmy na nich, nie spłycajmy ich, nie zamieniajmy na jarmarczny hałas.
Uciszmy się! Patrzmy uważni rozważajmy wnikliwie i słuchajmy Boga. Wsłuchujmy się w Jego głos:

Czy chcecie mnie w żłóbku, na krzyżu, w Eucharystii, w swoich braciach? Czy chcecie mnie? Czy znajdzie się u was miejsce dla mnie?
Czy mnie przyjmiecie?

Z OPŁATKIEM W DŁONI

ŻYCZĘ WAM ...

...zdziwienia kropli wody, że błyszczy kryształem.
Umiej się wpatrzeć w siebie:
drży w ręku opłatek jak kropelka rosy -
taka sama, lecz słona kręci się gdzieś w oku.
Potem podejdź do matki, ojca, dzieci...
tyle dzisiaj zdziwienia, ciszy i dobroci.
Spójrz w ich oczy głębokie, całe zaczekane,
są w nich łzy, które płaczą
i łzy, co się śmieją:
niech tylko te drugie
zmienią się w kryształy,
niech trwają i zdobią
każde ludzkie oczy.

Niech każy dzień dostarcza Wam wielu darów Bożych : zdrowia, okazji do radości i miłości , mocy Ducha Świętego, który pomoże uwielbiać Boga i zasiewać ziarno pokoju wśród Bliskich.

A nadzieja znów wstąpi w nas,
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu.
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens,
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są dobrze im jest,
Bo są z nami choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po włosach tych wciąż drży powietrze,
Że odeszli po to by żyć.
I tym razem będą żyć wiecznie.

Przyjdź na świat,
By wyrównać rachunki strat.
Żeby zająć wśród nas,
Puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć że są puste miejsca przy stole.

Jakaż to wielka nadzieja dla nas,
gdy widzimy świętą Dziecinę złożoną na sianie;
tak delikatną, kruchą i bezbronną.
Tak delikatną - jak nasza wiara.
Tak kruchą - jak nasza nadzieja.
Tak bezbronną -jak nasza miłość.
I wyrósł Jezus po latach
z kruchości niemowlęcia
Ale jedno zachował,
to, o czym sam uczył:
musicie się stać jako dzieci.
Pozostał ubogi i bezbronny w swej Miłości
od żłóbka w Betlejem po krzyż na Kalwarii.

Oddajmy się wszyscy
w tę Noc Narodzenia
Bezbronnemu Dziecku,
bo w Jego słabości
jest nasze zbawienie,
w Jego nagości
królewskie odzienie
a w chłodzie stajni
naszych serc ogrzanie
a w łzach Dzieciątka
święte radowanie.

R. Brandstaetter

Niechaj ziemię rozśpiewa kolęda; każdy dom i każdego z Nas. Niechaj piękne Bożonarodzeniowe Święta niosą Wszystkim betlejemski blask.

Małgosiu. Dzięki serdeczne. Już 3-cie kazanie tworze z Twoich wpisów.