Sakrament rozmowy
- Andrzej – wszystkie przykazania przekroczyłem, oprócz tego, że nikogo nie zabiłem, dasz mi rozgrzeszenie? I dałem.
- Mirek idzie ze mną z dworca na plebanię i opowiada o swoim życiu. Po przyjściu mówię do niego: Jak chcesz mogę ci dać rozgrzeszenie. A można? – pyta. I udzieliłem. Tego roku jak szedł na pielgrzymce, to po prostu frunął nad ziemią. Ot „Sakrament rozmowy”.
- Jaka olbrzymia szkoda, że po dobrej rozmowie nie udzielałem zawsze rozgrzeszenia. Po prostu zawsze. To porażka i błąd. Miałbym setki rozgrzeszonych osób. Spowiedź dialogowa i rozgrzeszenie, tak czynił Pan.
- Szafarze sakramentu pojednania powinni rozumieć trudne problemy młodzieży. Trudne problemy to nie wyliczanka grzechów lecz zrozumienie.Powinien być na to konfesjonał młodzieżowy. Projekt nacałe miasto.
Podczas pielgrzymki spowiada w konfesjonale miejscowy proboszcz. W pewnym momencie wstaje i cały zalany łzami i mówi: „Księże Andrzeju trzymaj się, nie wiedziałem, że młodzież może mieć tak straszne problemy”.
- Spowiedź jest „lustrem”, w którym przegląda się ludzka dusza. Widząc siebie, można wiedzieć jak i z czego się poprawić. Mówił kiedyś „Wskazówa” o swoim przyjacielu, że jak poszedł do spowiedzi, to na jego oczach się zmienił.
- Lekarze i chorzy twierdzą, że lepiej się goją rany po operacji, kiedy pacjent jest wyspowiadany, pojednany z Bogiem. Ala opowiadała, że jako jedyna osoba z separatki w szpitalu przeżyła, ponieważ stale była pojednana z Bogiem i się modliła.Modlitwa osobista jest spontanicznym skutkiem naturalnej spowiedzi
- Jedna dziewczyna mówi do Ojca Borysa: „wyspowiadałam się i co teraz? A on: nie ma ich. Twoje grzechy przestały istnieć, to mało?
- A trzeba nam dodać: Bóg grzechy zapomina na zawsze. To jest to uzdrawiające zapominanie. „Jako i my zapominamy”, powinno się mówić w Ojcze nasz. Demon nieustannie przypomina nam grzechy, aby je popełniać na nowo. Demon nienawidzi spowiedzi, ponieważ nienawidzi miłosierdzia. „Jan Paweł II powiedział: „albo świat będzie miłosierny albo go w ogóle nie będzie”. Miłosierdzie Boskie jest słodsze od grzechu.
- Do Lucypera przychodzi Anioł z Nieba i mówi: „Bóg postanowił zapomnieć wszystkie zbrodnie jakie przeciw Niemu popełniłeś. Zrób tylko jedno. Przyjdź i przeproś. A demon: co ja? Ja mam przepraszać”?
- Do konfesjonału Jezusa w Łagiewnikach można przyjść i tylko powiedzieć: „Przepraszam Cię Jezu za to i za to……proszę o rozgrzeszenie. Pojednanie z Bogiem jest pojednaniem ze swym Ojcem, odmianą losu, uzdrowieniem różnych relacji i na prawdę dobrym samopoczuciem.

Dla mnie Przyjaciele każdy, także "hipis", który wyśmiewa chrześcijaństwo - dzieło Chrystusa, jest podobny do kogoś, kto się załatwia do źródła.
Prawdziwe zmartwychwstanie przeżywali w 1-wszych wiekach w czasie chrztu ludzie dorośli. Przeżywali coś takiego jak kochająca Magdalena przy grobie: jakby sami osobiście co dopiero spotkali Chrystusa wychodzącego z grobu. Łaska Chrztu tak potężnie działała, jakby dokonywała przemiany "chemizmów" w ich naturze. Stawali się jakby nowonarodzonymi dziećmi Boga. Wszyscy naokoło widzieli w nowoochrzczonych wyraźną zmianę w zachowaniu i postępowaniu.
Oni byli przede wszystkim świadkami swojego zmartwychwstania w Chrystusie. Dzięki Łasce mieli siłę do znoszenia straszliwych tortur., które im zadawano tylko za wiarę i postepowanie odmienne do pogańskiego. Chrześcijaninowi który stracił Łaskę uważano, że już nic nie pomoże, "chyba jakieś straszliwe oczekiwanie sądu Bożego". Sprawiedliwości Boskiej nikt nie jest w stanie zadośćuczynić za swoje grzechy, nieraz zbrodnie. Tak ceniono tę Łaskę że odkładano chrzest na ostatnią chwile życia, aby w niej umrzeć. Tak też uczynił cesarz Konstantyn Wielki, od którego liczy się uznanie religii chrześcijańskiej za oficjalną w państwie. I tu ostatnie zdanie tej krótkiej homilijki chrzcielnej. Miłosierdzie Boskie jest tak olbrzymie, że potrafi człowiekowi przez sakrament - spowiedzi - rozmowy z Chrystusem w jego słudze kapłanie mówić zawsze i do śmierci ile razy prosi: "Bóg, Ojciec miłosierdzia, który pojednał świat ze sobą przez śmierć i zmartwychwstanie swojego Syna i zesłał Ducha Świętego na odpuszczenie grzechów, niech Ci udzieli PRZEBACZENIA I POKOJU /SERCA/ PRZEZ POSŁUGĘ KOŚCIOŁA. I JA ODPUSZCZAM TOBIE GRZECHY W IMIĘ OJCA I SYNA I DUCHA ŚWIĘTEGO. AMEN. Chce Wam powiedzieć, że to samo konsekwentnie głoszę i czynie od blisko 40-stu lat w Ruchu.

Jaka olbrzymia szkoda, że po dobrej rozmowie nie udzielałem zawsze rozgrzeszenia. Po prostu zawsze.
Mnie udzieliłeś Andrzeju i jakie znaczenie ma"Sakrament Rozmowy" niech świadczy fakt. że po prawie ćwierć wieku nadal o Tym pamiętam. Dziękuje.