Joanna Jankowska.

Połówka pomarańczy

połówkę pomarańczy
kopnęłam
czubkiem pantofla

a może to było
przeznaczenie ?


JA TAK SOBIE PO CICHUTKU NAPISZĘ I WYSLĘ JAKIEJ MAŁOLATCE .
MOŻE ZROZUMIE .

URWAŁEM STRUNĘ
OD GITARY
GRAJĄC DLA CIEBIE BLUESA

A MOŻE TO BYŁO
PRZEZNACZENIE ?

Joanna Jankowska.

Miłość

To było jak
objawienie
to było jak
sen

Włosy i rzęsy
spoił len

Wszystko stało się
jasne
przeszłość odeszła
w cień

To było
objawienie

To był sen

Joanna Jankowska.

W potoku zimnych słów
prycham jak kotka
strząsam krople na dywan
i szukam ciepła
przy kominku twoich rąk

oczy świecą żółtym blaskiem

to nie tutaj spłynie na mnie
łaska pieszczoty

Joanna Jankowska.

Ty

młody bóg
do którego
nie wolno mi się modlić

młody bóg
którego
nie wolno kochać

młody bóg
któremu
nie mogę zaufać

Joanna Jankowska.

nie licząc
zerwanych sopli
zostawiłeś mi wszystko
nawet najbardziej
kłujące wspomnienia

Joanna Jankowska.

rzuć we mnie
granatem uczuć
niech rozprysnę się
milionem ziarenek
tworzących źrenicę
tego oka

ŚWIETNY....

Joanna Jankowska.

We śnie . . .

a ja szłam
a ja biegałam
do niego
z rumiankami
i chabrem na rzęsach

a on stał
a on patrzył
w niebo
ze znużeniem
i trawą w rekach

Joanna Jankowska.

Wyznanie

powieki
przygniecione
grudkami soli
a stopy
są w ocenie
gdy mówisz
że mnie
nie kochasz

Joanna Jankowska.

Wycinanka

Codziennie rano
zdradzana kobieta
tępą żyletką
wycinała serce
z kolorowej wycinanki

To złamane
pulsuje wciąż
krwią

Joanna Jankowska.

Poprawił księżyc

Przestawił słoneczniki
na mojej sukience

Przesunął słońce
na naszym niebie

Poprawił księżyc
i poszedł za nim