JOANNA JANKOWSKA.

Zgłodniałe oczy
chcę nakarmić
widokiem traw
i kluczem dzikich gęsi

Znużone stopy
zanurzyć wśród liści
i poczuć połysk kasztanów

W niebie zaistnieć na chwilę
i zasnąć

Bobolice, październik 1996

JOANNA JANKOWSKA.


przecież nie ważne
czy niebo
przecież nie ważne
czy ziemia
kołyszą nas do snu

ważne że rano
słona łza morza
oczyszcza nas
z myśli


Bobolice, 22.07.1997

... fajny .. .

JOANNA JANKOWSKA.

NIEPEWNOŚĆ

może to nie grzech
gdy anioł gubi pióra

może to nie smutek
gdy nie ma dokąd pójść

może to nie miłość
gdy czas leczy rany

nikt nie ma pewności

Bobolice, 03.08. 2001

JOANNA JANKOWSKA.

LAMPA

stara lampa
z kościanego rogu
zwiesza frędzle
nad głowami
śpiących

tylko ona zna
treść naszych snów
i dziennych kłótni

Bobolice, 01.09.2000

JOANNA JANKOWSKA.

SPIRALA ŻYCIA


W bólu szukamy
prostoty istnienia
nic z tego
to nie on
napędza
maszynę życia
to nadzieja -
forma nieokreślona
na tyle
że wciąż nie można
odgadnąć
jak odwraca nas
od szaleństwa


Bobolice, 08.05.1997

JOANNA JANKOWSKA.

ziemia jak staruszka
ze zmarszczką horyzontu nad czołem
czeka na deszcz
bo grad
nie zna się na pielęgnacji


Bobolice, 21.03.2003

JOANNA JANKOWSKA.

STAROŚĆ

przygięta
pomarszczona
pęknięta na pół

jak gałązka
którą chłopcy
zawracali rzekę

Bobolice, kwiecień 2001

jaki fajny wierszyk . . .

JOANNA JANKOWSKA.

SAMOTNOŚĆ

nie tknięta
niemądra
niepojęta

jak siwy włos
na żakiecie
mojej mamy

Bobolice, kwiecień 2001

JOANNA JANKOWSKA.

Gdyby darowano mi
drugie życie
zostałabym śpiewaczką
albo tancerką
zbierałabym oklaski
i wielkie kosze kwiatów

gdyby darowano mi
drugie życie
śmiałabym się głośno
i codziennie

ale mam tylko jedno


Bobolice, 29.01.1997

JOANNA JANKOWSKA.

dogonić czas
i pory roku

dogonić sny

niech nic
nie ucieka

czy to będzie
szczęście?


Poznań, marzec 2002