Nie muszę dzielić się swoim doświadczeniem wiary ...

- jak nie muszę uśmiechać się do każdego człowieka
- jak nie muszę każdemu płaczącemu dziecku podać chusteczki do nosa
- jak nie muszę zmieniać pampersów osobom starszym, które tego potrzebują
- jak nie muszę pochylić się nad staruszką, która na lodzie się pośliznęła
- jak nie muszę rozmawiać z więźniami, którzy za swe przewinienia siedzą w więzieniu
- jak nie muszę współczuć tym, którzy mnie nienawidzą
- jak nie muszę przebaczyć tym, którzy mnie obrażają
- jak nie muszę narażać się tym, którzy nie rozumieją moich intencji
- jak nie muszę życzyć moim wrogom pomyślności
- jak nie muszę zgadzać się na to, co godzi w moje widzenie świata

/więcej na blogu/

Nowy Rok rozpoczęłam ciekawymi rozmowami na swoim blogu. Myślę, że niektórzy będą zaciekawieni o czym tak rozprawiam z osobami, którzy różnie patrzą na Boga, Jezusa, Kościół, wiarę ... a nade wsystko na MIŁOŚĆ DOBREGO BOGA. Zapraszam więc do siebie

RADUJCIE SIĘ RAZEM ZE MNĄ

Wnuczek WOJTUŚ - waga - 3350 g, wzrost 53 cm /zdjęcie na blogu/. Urodził się dzisiaj rano
Natusia ma więc BRACISZKA

DZIEŃ BABCI i DZIADKA

Piękny ten dzień, w którym nie ważne są smutki i troski dnia codziennego. Dzięki wnukom życie nabiera głębszego sensu. Nie daję na bloga zdjęć z życia naszej rodziny. To świadomy wybór. Dzisiaj jednak robię wyjątek ... zapraszam

MIŁUJ BOGA i BLIŹNIEGO ...

Można się w życiu jedynie tego przykazania trzymać. Ono bowiem zawiera w sobie X przykazań Bożych i V przykazań kościelnych. Problemem jednak jest to, że ile ludzi na ziemi, tyle interpretacji tego przykazania Miłości. Bez jasnego sprecyzowania celu będzie ciężko odpowiedzieć na zaproszenie Boga.

/więcej na ten temat na blogu, zapraszam/

Kiedyś strasznie irytowały mnie te słowa:

vanitas vanitatum et omnia vanitas - marność nad marnościami, a wszystko marność


Nic bowiem złego nie widziałam w dobrach ziemskich, które wywołują uśmiech na twarzy człowieka. Natomiast w przeciwnościach losu upatrywałam źródło cierpienia, którego nie chciałam w ogóle przeżywać.

Był taki czas, gdy modliłam się do Boga prosząc o to, bym nie cierpiała; a za to wszędzie pójdę gdzie tylko mnie pośle, ale niech ustrzeże przed złym losem, którego bałam się panicznie.

I rzeczywiście ... Przeżyłam taki czas, w którym czułam, że Bóg wysłuchał mego wołania. Szłam jak na skrzydłach do miejsc i ludzi, mówiąc im jak piękna jest MIŁOŚĆ Boga do człowieka.

DZIŚ ....

Dzisiaj też staram się o niej opowiadać. I nadal wydaje się piękną, a może nawet piękniejszą niż kiedykolwiek. Jedynie życie staje się coraz trudniejsze.

/więcej na blogu, zapraszam /

CZAS NA REEDUKACJĘ ...

Pewna osoba, którą darzę wielką sympatią napisała do mnie:

Wiesz, doszłam wczoraj do wniosku, że tak najbardziej, to mnie by się przydała reedukacja. Ponowna nauka i ponowne wyjaśnianie wszystkiego od podstaw.

Przyznaję Jej całkowitą rację. I nie tylko jej jest ona potrzebna, ale każdemu z nas. Obiecałam też odpowiedzieć na kilka pytań. W razie potrzeby będę odsyłała do innych źródeł i osób, które w mojej ocenie są bardziej kompetentne ode mnie. W następnym poście zechcę odpowiedzieć na 1 pytanie zadane mi na blogu w poprzednim poście:

Według warunków dobrej spowiedzi, z którymi się absolutnie zgadzam, to mogę swoje grzechy wyznać komukolwiek. Bo jeśli szczerze żałuję i zadośćuczynię to z pewnością będzie mi wybaczone (prędzej czy później).Czy potrzebny jest do tego ksiądz?

Człowiek ma potrzebę posiadania 100% pewności, że jego wybory są dobre. Bardzo często tę potrzebę wykorzystują sekty.

- Jest guru, który bierze na siebie ciężar odpowiedzialności za wybory
- Są zasady grupy, które pozornie dają poczucie bezpieczeństwa.

Trwanie w KK nie daje takiego 100% poczucia bezpieczeństwa.

Nasz Pan jest pełen tajemnic. Poza tym stawia On na naszą wolność i mówi wprost, że droga ku niebu wiedzie przez Golgotę. Nie obiecuje łatwej drogi; wręcz przeciwnie ... kto za Nim pójdzie niech ma świadomośc, że czekają na niego przeciwnicy Jezusa.

Kapłani, którym powierzono zadanie głoszenia nauki Jezusa i rozdzielanie sakramentów nie są ideałami. Próbą wiary jest korzystanie z ich daru kapłaństwa. W Nowym Testamencie jest jasno napisane, jak postępować wobec złych kapłanów: "Słów ich słuchajcie, lecz uczynków nie naśladujcie"... UWAGA!!! Proszę nie mylić ich prywatnego zdania od Dobrej Nowiny, którą może nieudolnie, ale głoszą, gdy trzymają się Pisma Św. i Tradycji.

KK - Wspólnota Ludu Bożego - grzeszników, a nie ludzi świętych -wyznająca tę samą wiarę i przyjmująca te same sakramenty. Jako społeczność - trwająca w strukturach, które najczęściej są podwarzane przez przeciwników KK.

Gdyby KK posiadał w swoich strukturach 100% świętych może nie byłoby tylu walczących z nim. Pytanie jednak i tak pozostaje:

CO TO ZNACZY BYĆ ŚWIĘTYM?

Dla wielu to ludzie nieskazitelni, którzy nie urażą nikogo, będą zawsze mili, uczynni itp. Nigdy nie podniosą głosu i nikogo nie zasmucą ... nawet tego, który tak się pogubił, że w imię wolności człowieka uzurpuje sobie prawo do eleminowania tych, których nie potrafi pokochać miłością bezinteresowną.

Ufaj, synu! Odpuszczają ci się twoje grzechy...

Chyba każdy człowiek chciałby mieć pewność, że spowiedź jest sakramentem darowanym nam przez Jezusa z Nazaretu. Może łatwiej by było poprosić o przebaczenie Boga i bliźnich. I mniej by było wątpliwości. A może ... wręcz odwrotnie ...byłoby jeszcze trudniej podejść do konfesjonału ... któż to wie?

Mam swoje przemyślenia na temat Sakramentu Pokuty. Czy rozwieją one czyjeś wątpliwości? - nie wiem. Czy zachęcą kogoś do pójścia do spowiedzi? - też tego nie wiem. Czy warto się więc dzielić tym, co dla mnie jest bardzo ważne, szczególnie w Wielkim Poście? Okaże się .... Wszystko zależy od Boga i jego łaski.

/Zaczynam rozważać tajemnicę Sakramentu Pokuty na blogu, zapraszam/

UZDROWIENIE DUSZY ... a dopiero potem uzdrowienie ciała.

Ewangelia św. Mateusza 9,1-13

Niedawno odkryłam, że błędnie odczytywałam historię paralityka. Najpierw widziałam uzdrowienie ciała, a dopiero potem, jakby we mgle, wyłaniał się obraz uzdrowienia jego duszy. Tymczasem w opisie tego wydarzenia jest całkowicie na odwrót! Jezus wpierw odpuszcza grzechy paralitykowi, a dopiero potem cudem pieczętuje prawdę, że może tak czynić ponieważ jest Bogiem. Ta pomyłka zmienia całkowicie tok myślenia. Dbałość o potrzeby ciała stawia bowiem ponad potrzeby duszy. Jest takie powiedzonko: "W zdrowym ciele - zdrowy duch". Po moim odkryciu wydaje mi się ono niezbyt trafione. Może lepiej by zabrzmiało: "Zdrowy duch - uzdrawia ciało"?

SAKRAMENT UZDROWIENIA DUSZY ...

Inaczej - SPOWIEDŹ. Jeżeli uznamy, że nasza dusza potrzebuje lekarza będziemy szukać sposobu na jej uzdrowienie. Pytanie jednak jest takie ... Jak rozpoznać, że nasza dusza prawie umiera?

ODPOWIEDNI KIERUNEK ...

Ktoś, czytajac mój poprzedni post, może wyciagnąć błędny wniosek, że ciało i wszystkie przyjemności z jego posiadania uważam za nic. Ubiegając tych, co tak pomyśleli od razu mówię:

CIAŁO i DUSZA człowieka stanowią absolutną całość. Są dobrym darem Boga stworzonym po to, by wzajemnie ubogacały się MIŁOŚCIĄ.

MIŁOŚĆ jest relacją ... również między duszą i ciałem, którą trzeba rozwijać w odpowiednim kierunku.

KIERUNEK MYŚLENIA ....

O tym "kierunku" myślałam pisząc poprzeni post. Ktoś powie ... co to za pomyłka... przecież wszystko i tak zostalo powiedziane. Owszem ... może i wszystko, ale nie w odpowiedniej kolejności. I w ten sposób, tak "po cichutku", prawie niewinnie został zaburzony mój tok myślenia. I właśnie w tym "drobiazgu" zobaczyłam niebezpieczeństwo.

W życiu można obrać DOBRY, lub ZŁY azymut. Wystarczy się rozglądnąć wokół siebie, zbadać swoje relacje w rodzinie, w pracy itd. aby stwierdzić w jakim kierunku podążam. Takie poznanie bardzo często bywa bolesne ... stąd tendencja, by winą za ten stan rzeczy obarczać innych, a nie siebie.

DUSZA ...

Święty Tomasz z Akwinu (1225–1274) w Summie Teologii uznał, że przejawem duszy jest wzrost roślin i ruch zwierząt. Duszę ma zatem wszystko, co żywe. Rośliny mają duszę wegetatywną, zwierzęta duszę zmysłową, a ludzie duszę rozumną. Idąc tym tropem myślenia dusza ludzka nadaje właściwy kierunek rozwoju ciału, do którego przynależy. A zatem ...

Czy pozwalam mojej duszy wieść prym nad moim ciałem?
Czy wartości duchowe wpływają na moje decyzje?
Czy moje ciało potrafi się podporządkować duszy?

Napięcie między "duchem" a "ciałem" /List do Galatów - Ga 5, 16 - 24/

"Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała.Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa.

Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą.

Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim [cnotom] nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy. Nie szukajmy próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i wzajemnie sobie zazdroszcząc.


RACHUNEK SUMIENIA .... pierwszy warunek dobrej spowiedzi

Trzeba sobie szczerze odpowiedzieć na pytania:

Jaki "azymut na moje życie" wybrałam/ wybrałem?
Kogo obwiniam za moje porażki?
Czy widzę w sobie moją winę?