ŻYCIE, NIE TYLKO ZE SMUTKAMI , ALE ZE WSZYSTKIMI SWYMI RADOŚCIAMI TO SZANSA , BY NAUCZYĆ SIĘ MIŁOŚCI . „Tak więc jeżeli człowiek wiele lat żyje, ze wszystkich niech się cieszy” ( Koh11,8)
Bóg, w Swojej odwiecznej Miłości do człowieka, chciał, żebyśmy żyli w szczęściu i radości. W Biblii znajdziemy więcej takich wskazań , że mimo ciemnych stron ludzkiej egzystencji ; chwil płaczu, nieszczęść, zwątpienia i różnych tragedii ,które nam się przytrafiają , powinniśmy starać się żyć radośnie. Swoje wezwanie do radosnego życia Biblia uzasadnia na różnych płaszczyznach .
I TAK NA PŁASZCZYŹNIE PSYCHOLOGICZNEJ : radość jest niezbędna do normalnego ludzkiego życia; jest potrzebna człowiekowi nie mniej niż chleb i tlen . Smutek zabija. „Radość serca wychodzi na zdrowie , duch przygnębiony wysusza kości” ”(Prz17,22) , Duch ludzki zniesie chorobę , lecz złamanego ducha któż dźwignie?” ( Prz18, 14) . „Nie wydawaj duszy swej smutkowi ani nie dręcz siebie myślami. Radość serca jest życiem człowieka, a wesołość męża przedłuża dni jego. Wytłumacz sobie samemu , pociesz swoje serce , i oddal długotrwały smutek od siebie ; bo smutek zgubił wielu i nie ma z niego żadnego pożytku” ” ( Syr30,21-23) Bez radości człowiek więdnie , usycha ,albo też w jakimś momencie podejmuje dramatyczną decyzję wycofania się z życia .
Potrzebę radości w życiu Pismo Św. - UZASADNIA TEŻ TEOLOGICZNIE. Człowiek powinien żyć radośnie , bo jest stworzeniem Bożym. Świadomość , że Bóg stoi u początków ludzkiego życia , powinna być dla każdego człowieka podstawą jego nadziei i ufności . Pan obrońcą mojego życia: przed kim mam się trwożyć ( Ps 27,1) „ Ty bowiem , mój Boże , jesteś moją nadzieją . Panie , ufności moja od moich lat młodych ! Ty byłeś moją podporą od narodzin ; od łona matki moim opiekunem” ( Ps71, 5-6). Uświadomiwszy sobie to wszystko autor Ps 43 ze zdziwieniem pyta siebie : „Czemu chodzę smutny …?” (Ps 43, 2). Czemu poddaję się smutkowi , skoro moim opiekunem jest wszechmocny Bóg? Ten Bóg , który obiecał swoim wiernym , że ich smutek obróci w radość ( Iz 25 , 8-9; Jr 31, 13) Mając przed oczyma taki właśnie obraz Boga, św. Paweł wzywał swoich wiernych ; „Zawsze się radujcie (…) Ducha nie gaście” ( 1Tes 5,16. 19)
I WRESZCIE SWÓJ APEL DO RADOSNEGO PRZEŻYWANIA ŻYCIA , PISMO ŚW. UZASADNIA NA PŁASZCZYŹNIE EGZYSTENCJALNEJ. Człowiek ma tylko jedno życie, które szybko przemija . „Więc usuń przygnębienie ze swego serca i oddal ból od twego ciała, bo młodość jak zorza poranna szybko przemija” ( Koh11,10) „Tak więc jeżeli człowiek wiele lat żyje , że wszystkich niech się cieszy i niech pomni na dni ciemności , bo będzie ich wiele . Wszystko , co ma nastąpić , to marność”( Koh 11,8) . . Człowiek powinien żyć radośnie przez całe życie ,także i w starości . Można żyć nawet bardzo długo , a ciągle i coraz mocniej - cieszyć się życiem , wiosną - z jej bzami i konwaliami , latem - z jego zielenią i ciepłem , jesienią - z jej snopami na polach , jarzębiną i gruszami obsypanymi owocem , zimą z jej śniegiem i lodem . Radość istnienia ma w sobie także coś z poczucia jedności ze wszystkimi , co istnieje na ziemi . Obdarzajmy innych radością i miłością . Świat wokół będzie radośniejszy wszystko stanie się prostsze. Wykorzystujmy każdą możliwość, by sprawiać innym przyjemność. Nie czekajcie ani nie odkładajcie tego na później, gdyż taka chwila może się nigdy nie powtórzyć.
|