TROSZKĘ Z INNEJ BECZKI ...

Długo się nie odzywałam, bo.... zresztą, sami popatrzcie ...

https://www.youtube.com/user/MillionYou/videos

Tam jest film, który zrobiłam z koleżankami na konkurs ... jak się spodoba ... można głosować ...

***

"Podążając za π"

Uczeń w nowoczesnej szkole rozwija swoje pasje. Jego wartość jest niezmienna, jak liczba π. Zmieniają się jedynie okoliczności zewnętrzne. W filmie biorą udział uczniowie klas od 1 do 6 SP. Pokazują oni jak ważną rzeczą w nowoczesnej szkole jest wzajemna współpraca i kontakt z naturą. Ona jest źródłem poznania. Nowoczesne sprzęty, wspaniała technologia są jedynie narzędziami w poszukiwaniu niezmiennego π, które jest tu synonimem wartości każdej osoby ludzkiej, której nie można zgubić w procesie wychowania młodego pokolenia.

***

1. Scenariusz filmu - Małgorzata Żuk
2. Montaż - Anna Włodarczyk
3. Muzyka autorska - Alicja Niedbalska

Ala ale czy to nie ten link?

http://www.youtube.com/watch?v=UwAbPNr6 ... ture=share

Kaju, film jest i tu i tu. A tak wogóle, to głosuje się na ten film tam:

PRACE - http://millionyou.com/nowoczesna-edukacja/submissions

"Podążając za π" jest już tam umieszczony - MOŻNA GŁOSOWAĆ

PS

Liczę na Was, gdyż nasza mała szkółka nie jest wstanie przebić wielkie szkoły

Tam łatwiej znaleźć nasz film i łatwiej zagłosować ...

Głosowanie kończy się 18 listopada

http://millionyou.com/nowoczesna-edukac ... map=%5B%5D

Proszę, pomódlcie się za mojego Tatę, który leży w szpitalu bardzo chory. Niech dobry Bóg będzie dla niego łaskawy ...

ODDECH ŚMIERCI ...

Poczułam jej oddech
zimny, bezlitosny, płytki
z coraz dłuższymi bezdechami

nie wróży on nic dobrego
gasi radość i pobudza umysł
do patrzenia głębiej i dalej

znam go, gdyż nie raz
czynił mnie i moich bliskich
bezradną wobec prawdy.

O przemijaniu to pieśń
którą rozumem przyjmuję
choć serce wciąż pyta
...

dlaczego tak trudno przejść
do Twego królestwa ...
Panie panów i Królu królów?

(alicja)

Wykonało się ...

Tak powiedział Tato zaraz po śmierci Mamy; dzisiaj ja tak mogę powiedzieć względem Niego.

... rozerwały się więzy śmierci ...

Zmarł w sobotę, 24.11.2013 roku o godzinie 20.15. Telefon ze szpitala zadzwonił o 21 - szej. Pojechaliśmy się jeszcze pomodlić przy jego ciele. Mam w sercu POKÓJ i WDZIĘCZNOŚĆ. Wszystko zamknęło się po Bożemu i to poczytuję sobie za łaskę. Teraz przygotowania do pogrzebu. Zaczynam od jutra rana. Niedzielę mam na przemyślenia ...

Śmierć naprawdę została pokonana... jestem tego pewna!

To masz Alu kolejnego Orędownika po tamtej stronie. Cieszę, się że mogłam poznać Twojego Tatę, bo był wspaniałym człowiekiem.
Może tak tam jest? albo jakoś tak?
[

Może się nie odzywam, ale wszystko toczy się Bożym torem.

Przed nami srebrny jubileusz konsekracji naszego kościoła w parafii. Mnóstwo przygotowań, bo jest to osobliwa biesiada i świętowanie całej parafii ... Wydaliśmy broszurę, zrobiliśmy 46 minutowy film. Postaram się jakoś wrzucić go w internertową przestrzeń ... ale dopiero po premierze

Przyjaciółka niedawno powiedziała:

"Pokój nie jest tam, gdzie nie ma trudności, lecz tam - gdzie jest Jezus"

Doświadczam tego pokoju w sobie ... a z trudnościami ... jak zwykle, wciąż mi pod górkę

Pozdrawiam, heyka

RADOSNE OCZEKIWANIE …

Jutro kolejna niedziela adwentu - niedziela RADOŚCI...

Mój przyjaciel, kapłan, poprosił mnie o refleksję na temat RADOŚCI. Wiedział, że jestem w stanie żałoby po śmierci Taty i oczekuję narodzenia bardzo długo oczekiwanej wnuczki, bądź wnuka ...

***

Widzę młodą matkę w stanie błogosławionym i zastanawiam się na ile ona przeżywa RADOŚĆ w sobie? Czy troska o małe dzieciątko w jej łonie, albo ubogość stajenki, w której ma się ono urodzić nie zabija tego wspaniałego stanu duszy i nie gasi uśmiechu na twarzy? Ból rodzenia również może wystraszyć, bywa przecież różnie. A jednak …

Patrząc na Matkę Jezusa ufam, że uda jej się wytrwać w RADOŚCI OCZEKIWANIA. Przecież ta święta Matka też nie miała lekko; stale narażona na ludzkie niezrozumienie i strach przed biedą nie przestała ani na chwilę śpiewać pieśń RADOŚCI na cześć Boga - Stwórcy Nowego Życia.

***

Stoję nad grobem kochanej mi osoby. Wszyscy wokół życzą mi siły do przezwyciężenia smutku. Czy jednak zawsze tak musi być?! Czy tylko łzy, ból i cierpienie są siostrami śmierci? A gdzie podziała się ta siostra, która potrafi przezwyciężyć lęk przed śmiercią i zamienić go na radość ponownego spotkania.

Często o tej siostrze zapominamy, a przecież w tym wydarzeniu właśnie ona powinna usiąść na pierwszym miejscu przy stole żałobników. Miałam okazję usiąść z nią i porozmawiać. Ma tyle POKOJU i NADZIEI w sobie, że smutek szybko zamienił się w RADOSNE OCZEKIWANIE NA PONOWNE SPOTKANIE.

Jakże piękne to doświadczenie, które może być udziałem każdego, kto uwierzy w zmartwychwstanie Jezusa. Nie zabiera ono łez, ani bólu tęsknoty ... o nie!!! ... ale potrafi je zamienić.

KLUCZ DO RADOŚCI …

Jest taka piosenka: „Wszystkie moje troski i kłopoty w Twoje ręce składam Panie mój…”

Myślę, że słowa te są kluczem do RADOŚCI. Nie ma on nic wspólnego z beztroskim podejściem do życia. Wiele się trzeba natrudzić, by go nie zgubić w tej pielgrzymce życia. Każdy go otrzymał w Sakramencie Chrztu świętego. Pytanie jednak, gdzie on teraz jest?

TUŻ PRZED WIGILIĄ

Opłatek ...

- Czy jest symbolem pojednania?
- Czy jest symbolem bogobojnego życia?

Takie dwa pytania zadałm koleżance, która stanowczo powiedziała, że nie ma ochoty dzielić się opłatkiem z osobami, z którymi ma na pieńku. Nie chce uczestniczyć w sztucznym ceremoniale, gdyż jest wolna i może dobierać sobie osoby, z którymi pragnie siedzieć przy wigilijnym stole.

Wolność ...

Jest to wartość, którą sobie bardzo cenię, ale ...czy wolność osoby nie jest również wolnością od złego nastawienia do osób, z którymi mi nie po drodze?

***

Gdy zapytałam moją koleżankę, czy ma ochotę kiedyś skończyć z tą sytuacją gniewu, w której trwa od kilku lat odpowiedziała mi, że owszem ... tak ... ma .... ale konfrontacji tej boi się jak ognia... znowu zapytałam ...

-Czego więc nie skorzystasz z wieczoru wigilijnego, który jest najlepszą sposobnością, by załagodzić choć troszkę spory?

I wyszłam nie czekając na odpowiedź, którą każdy sam musi w sobie odnaleźć ... bo to już nie moja bajka.